กิจกรรมออนไลน์ส่งท้ายปีเพื่อศิษย์เก่าสถาบันธรรมวรรณศิลป์ ในหัวข้อ “บทกวี ลมหายใจ ปล่อยวาง” เมื่อคืนวันที่ 18 – 19 ธันวาคม 2567 ที่ผ่านมา มีผู้เข้าร่วมกิจกรรมทั้งสิ้น 31 ท่าน
ขอขอบคุณสำหรับแลกเปลี่ยนภาวะกวีและเป็นเพื่อนลมหายใจของกันตลอดสองคืน 🙏
“ทุกคนย่อมประสบพบเจอ
สูญเสียแต่ได้มาซึ่งกำลังใจ
ช่างเป็นบทกวีที่งดงาม”
“นี่แน่ะเธอ ฉันเลือกหงายกรงขึ้น
เลือกทะเลของกลางวัน
ให้ต้นไม้อบอุ่นอีกครั้ง”
“เป็นตัวของตัวเอง
ปล่อยวางน้ำใจให้ผู้คน
โอบรับดั่งขุนเขา”
“ตัวเราและผู้คน
สับสนวุ่นวายในโลกนี้
รวมกันเป็นหนึ่งเดียว”
“ชงมัทฉะในตอนเช้า
จิบชาเบาเบาอาบแสงแดด
เป็นหนึ่งชั่วขณะ”
“ความงามของบทเรียน
ช่วยปลอบประโลมหัวใจเรา
ขอบคุณครูจากใจ”
– บทกวีสามบรรทัดจากผู้เข้าร่วม
{ เสียงตอบรับหลังการเข้าร่วมกิจกรรม }
“รู้สึกว่า บทกวี ไม่ได้เขียนยากอะไรอีกต่อไป แค่ใช้ความรู้สึกแล้วก็เขียนออกมา เขียนเสร็จแล้วก็สบายใจ เบาใจ โล่งใจค่ะ, สงบสดชื่นเบิกบานลึก ๆ ในใจค่ะ, ทุกกิจกรรมมีซาโตริ ขอบคุณมากค่ะ, แสงสว่างมีแล้วนะ แค่มองเห็นจากใจเรา, ใจเบาสบาย ผ่อนคลายความอึดอัดตึงเครียดในจิตใจ ขอบคุณครู ทีมงาน และเพื่อนร่วมแลกเปลี่ยนทุกคนมากค่ะ ❤️🙏,
“ขอบคุณครูโอเล่ ที่นำความอ่อนโยนมาสู่จิตใจค่ะ บางทีความเร่งรีบของการงาน ก็ทำให้เราเผลอหยาบกระด้างกับตัวเองและคนอื่นไปเหมือนกันค่ะ, รู้สึกสงบ สว่างและสะอาดขึ้น รู้สึกขอบคุณในสองค่ำคืนนี้ ขอบคุณเพื่อนๆ ขอบคุณคุณครู รู้สึกมีกำลังใจ ใช้ชีวิตที่ไม่สมบูรณ์แบบต่อไป, ได้ความรู้ในการฝึกสมาธิในอีกทางเลือกนึง ทำให้ได้ปล่อยวางได้มากขึ้น, รู้สึกดีที่ได้เรียน มีความสุขสนุกทุกรอบ ต่อยอดการใช้ได้กว้าง ปีหน้าเจอกันในคลาสใหม่ค่ะ,
“รู้สึกว่าตัวเองเป็นนักกวี 😂 เชียนแล้วใจสงบดีค่ะ มองเห็นรายละเอียดในชีวิตตัวเองเยอะขึ้น, ขอบคุณครูและสวัสดีปีใหม่ให้ปล่อยวางมากขึ้นจริงๆ ค่ะ, เรียนแล้วอิ่มเอมใจ ฝึกกวีมีสมาธิ ได้ยิ้มรับปีใหม่, ยิ้มได้เมื่อได้เรียน อิ่มใจเมื่อได้เขียน ชอบใจได้แลกเปลี่ยน 🙂,ขอบคุณฉันขอบคุณ บทกวีคุณครูผองเพื่อน งดงามดุจสายรุ้ง🌈🙏,
“เห็นแนวทางสู่ความสงบ ปล่อยวาง เจอคำตอบที่ค้นหา และคำตอบที่ไม่ได้หา ขอบคุณมากค่ะ 🙏, ขอบคุณค่ะ, ความสงบสุขอยู่ไม่ไกล อยู่ใกล้ใกล้เมื่อเปิดใจมอง, รู้สึกเขียนบทกวีได้ดีขึ้น ไม่ยึดติดในรูปแบบเดิมๆ จะหัดเขียนให้บ่อยขึ้น, อิ่มใจมากเลยค่าอาจารย์”