“ความรักสวยงามเสมอ”
คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก #๒ โดย เล็ก
บ่ายวันหนึ่งในคาบเรียนศิลปะ คุณครูสาวใจดีพานักเรียนออกมาเดินเล่นในสวนหย่อมของโรงเรียน บอกให้เด็กๆ เตรียมสีไม้หรือสีเทียนมาด้วย พร้อมทั้งให้กระดาษสีขาวแก่นักเรียนตัวน้อยคนละหนึ่งแผ่น เดาได้ไม่ยากว่าคงจะให้เราวาดรูประบายสีเป็นแน่แท้
ถูกต้องทีเดียว คุณครูบอกว่าให้วาดรูปธรรมชาติอย่างไรก็ได้
ทันทีที่คำสั่งมอบหมายงานสิ้นสุดลง เหล่าเด็กน้อยต่างเดินเล่นในสวนหย่อม บ้างคนเป็นคู่ บ้างเดินเป็นกลุ่ม แต่ไม่มีใครลืมโจทย์ที่คุณครูมอบหมายให้วาดรูปธรรมชาติในที่แห่งนี้
เราเดินไปใกล้ๆ สระน้ำ แถวนั้นมีโขดหินเปียกๆ อยู่ คงเป็นน้ำที่กระเด็นจากน้ำตกประดับสวนนี้ เมื่อหามุมเหมาะสมสำหรับการลงมือวาดเขียนธรรมชาติได้แล้ว เราก็นั่งลงที่พื้นดิน ใช้โขดหินที่แห้งสนิทต่างโต๊ะวาดรูป พร้อมกับสำรวจสิ่งต่างๆ รอบตัว
เห็นรังมดจำนวนมากบนพื้นดิน หก เจ็ด แปด… มีทั้งหมดสิบรังเท่าที่สังเกตเห็นจากมุมมองตรงนี้
เห็นต้นหญ้าต้นน้อยๆ บนผิวดินที่ชื้นแฉะ
ได้ยินเสียงน้ำตกกระทบลงในสระน้ำดังซู่ๆ
กลิ่นไอดินยังคงลอยฟุ้งในอากาศจากฝนที่ตกเมื่อช่วงเช้า
เห็นผีเสื้อสามสี่ตัวกระพือปีกบินอยู่ใกล้ๆ เรา สีสันลวดลายบนปีกไม่ซ้ำกันแม้สักตัว
ได้ยินเสียงนกกระจอกร้องจิ๊บๆ ก่อนจะบินทะยานขึ้นไปเกาะกิ่งไม้
เห็นต้นราชพฤกษ์ที่ออกดอกสีเหลืองงามสะพรั่ง
ฝูงปลาคาร์พที่แหวกว่ายอยู่ในสระน้ำก็มีสีและลายไม่ซ้ำเหมือนกัน
เราจะวาดอะไรดีนะ?
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาในคาบศิลปะ ช่วงเวลาที่พระอาทิตย์อยู่ฝั่งทิศตะวันตก คุณครูให้หัวหน้าห้องแจกชิ้นงานที่เราวาดในสวนหย่อมเมื่อสัปดาห์ก่อน
เอ๊ะ! ทำไมเราถึงได้แค่หกคะแนนกันนะ?
เราไม่น่าจะวาดได้แย่ขนาดนั้นนี่นา ภาพพระอาทิตย์กับดอกไม้ริมสระน้ำของเรา ก็ไม่ได้แย่อะไรมาก
ครูใช้ไม้บรรทัดอะไรมาวัดคุณค่าของภาพวาดเราหรือ? สงสัยจัง
หรือบางที คนเรามองเห็นความงามแตกต่างกัน ครูอาจจะไม่เห็นเหมือนกับที่เรามองเห็นก็ได้
ไม่ว่าใครจะตัดสินใจสิ่งใดก็ตาม ไม่ว่าเพราะความแตกแต่งกันหรือรสนิยมชอบไม่ชอบก็ตาม เราตั้งใจไว้ว่านับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะไม่ตัดสินใจว่าอะไรสวยหรือไม่สวย ถ้ายังไม่รู้ต้นเหตุที่ก่อมันขึ้นมา
เหมือนกันภาพพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่งกับดอกไม้ร่าเริงที่เราวาดไป เราระบายสีด้วยความรักและสุขใจ รู้สึกกระตือรือร้นในการละเลงสีสัน เพราะความรักนี้นี่เองที่ทำให้เรามองเห็นความสวยของรูปวาดนั้น
บางที สิ่งที่ซ่อนอยู่ในความงดงามก็คือความรัก เมื่อเรารักและพอใจอะไร เรามักจะเห็นความสวยงามตามธรรมชาติ คน สัตว์ สิ่งของ ชิ้นงาน นั้นๆ แหละ
ความรักสวยงามเสมอ เพราะมีรัก จึงเห็นความงดงาม
หรือว่าไม่ใช่กันนะ?