อย่าหงุดหงิดกับความเขลาของเขาเลย

 

 

อย่าดูถูกตัวเองเลย
เธอเพียงคิดผิดพลาดและหลงลืม
อย่ายกตนขึ้นเบ่งเลย
ความเก่งแค่มาตรวัดชั่วคราว
เธอไม่ใช่ความโง่และความฉลาด
.
ปัญญาดีเป็นการปรุงแต่งของใจ
ร้อยเรียงนานาข้อมูลที่รับรู้
ความเก่งจึงมิใช่ของเราและใคร
เธออย่ามัวพะวงอวดอ้างเลย
.
เราต่างก็ยังหลงและไม่รู้
ตราบที่ใจยังทำตนทุกข์อยู่ร่ำไป
อย่าหงุดหงิดกับความเขลาของเขาเลย
เธออาจหนีความโง่นี้ในตนอยู่เช่นกัน
.
เมื่อสังขารเสื่อมโทรมและตายจาก
เก่งแค่ไหนก็เอาไปไม่ได้
ฉลาด…ไว้ใช้อยู่อย่างไม่ประมาท
ที่ไว้ประดับเป็นคุณค่า ยังโง่อยู่
.
ปัญญาจะกางปีก
เมื่อเปิดกรงนิยามเก่งและโง่
เรามิใช่ทั้งสองสิ่งนี้
ใจเพียงหมายมั่นไว้
จากความยินดีและผิดหวัง
.
เธอแค่ทำได้หรือไม่ได้ในตอนนั้น
มิใช่ตัวกำหนดปัญญาที่มี
บางครั้งมิใช่เพราะเขลาจึงพลาดไป
แค่ยังต้องศรัทธาตนเองมากกว่านี้
.
ความเก่งเพียงความพร้อมของกายใจ
ไม่อาจถือไว้ประดับหรือครอบครอง
ความโง่บ่มจากหลงขาดสติ
เมื่อน้อมรับไม่หนีหรือสู้ความจริง
ใจก็ผลิปัญญาแท้
.
เนตังมะมะ
เนโสหะมัสมิ
นะ เมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๑๗
๒๒ สิงหาคม ๒๕๖๒
.
ติดตามอ่านบทความ : www.dhammaliterary.org/บทความและหนังสือ/
ติดตามการอบรม : www.dhammaliterary.org/คอร์สการอบรม/