พื้นที่ปลอดภัยแค่ความเคยชินแต่งปรุง

 

 

เมื่อเธอถือว่าที่ใดคือพื้นที่ปลอดภัย
ที่นั่นก็อันตรายเกินไป
ความประมาทมักเกิดจากความพอใจ
พึงฟังสิ่งที่ชังไว้บ้างเพื่อเตือนตน
.
รั้วที่ล้อมไว้ป้องกันก็เป็นคุกได้เช่นกัน
เธอสร้างรั้วนั้นด้วยกรรมสามสะสม *
พื้นที่ปลอดภัยแค่ความเคยชินแต่งปรุง
ไม่มีเส้นแบ่งจริงแท้ให้ถือได้
.
เมื่อหมายมั่นว่าความเคยชินคือตัวเธอ
ใจก็ถูกจองจำไว้ในนิยามอันคับแคบ
สิ่งที่เชื่อว่าเป็นมักแค่ส่วนเสี้ยวความจริง
เธอไม่อาจเข้าใจโลกผ่านหน้าต่างบานเดียว
.
เราไม่ใช่ Comfort Zone
บ้านที่อยู่มาชั่วชีวิตก็ไม่อาจกลายเป็นร่างกาย
แค่ความกลัวไม่มีตัวตน ดิ้นรนให้ยึดบางสิ่ง
แค่ความเคยชินสมมติให้พึ่งพิง
.
เธอมีชีวิตในปัจจุบันไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย
ความเคยตัวคือวันวานอย่าวางใจ
พื้นที่ปลอดภัย ไม่ปลอดภัยจากกิเลส
ความเคยตัวนั้นเองก่อกิเลส
.
จงอยู่ลำพังทำเหมือนต่อหน้าคนนับร้อย
ดำรงกลางหมู่คนแต่สำรวมใจเหมือนโดดเดี่ยว
ฝืนต้านทานความพอใจอันเคยตัวยั่วยวน
ทุกที่จึงเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่แท้จริง
.
.
เนตังมะมะ
เนโสหะมัสมิ
นะ เมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๒๒
๒๕ มกราคม ๒๕๖๓
.
ติดตามอ่านบทความ : www.dhammaliterary.org/บทความและหนังสือ/
ติดตามการอบรม : www.dhammaliterary.org/คอร์สการอบรม/
.
.
* กรรมสาม ได้แก่ กายกรรม (การกระทำ) วจีกรรม (คำพูด) และมโนกรรม (ความคิด)
เมื่อกระทำซ้ำอย่างขาดสติก็กลายเป็นวงจรการปรุงแต่งอันเคยตัว