ตรงไหนของร่างกายที่สวยงามน่ายึดครอง
ผิวหนังเปล่งปลั่งอำพรางเลือดและหนอง
เนื้อตัวที่แตะต้อง แค่รอยย่น และคราบไคล
ห่อเนื้อสดแดง กระดูก และของเสียลำไส้
.
ตรงไหนของร่างกายที่น่ายึดมั่น
เหมาะควรทุ่มเทคุณค่าชีวิตเพื่อมัน
ร่างที่พร้อมแหลกเหลวและเน่าเหม็น
นั่นหรือคือสิ่งที่เธอเป็น
.
ก้อนเนื้อหุ้มก้อนเลือดห่อก้อนขี้
เธอไขว่คว้าอะไรในสิ่งเหล่านี้
เมื่อวันหนึ่งต้องเปื่อยยุ่ยหรือกลายเป็นเถ้า
ตรงไหนคือความเป็นตัวเรา
หล่อหลอมจากธรรมชาติ
เพื่อกลับคืนสู่ความเป็นธาตุ
.
ร่างกายไม่ใช่ของเรา
ภาพลักษณ์เรือนกายไม่ได้เป็นตัวเรา
ร่างกายมิใช่ตัวตน
ไม่มีสิ่งให้น่าหลงมาแต่ต้น
.
เนตังมะมะ
เนโสหะมัสมิ
นะ เมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๘
๒๔ กรกฏาคม ๒๕๖๑
?
www.dhammaliterary.org