“เติมเต็มใจเราด้วยน้ำเปล่า ใส และธรรมดา
หัวใจแห้งผากด้วยมานะ ความอยาก และยึดมั่น
เพิ่มความอ่อนโยนด้วยศรัทธา ยืดหยุ่น และวางใจ
ค่อยค่อยปล่อยให้น้ำไหลรินช้าช้า
มองสายน้ำที่กำลังหล่นจากหยดน้ำ จนกลายเป็นสายเดียวกัน
ทีละหยด ทีละหยด
เชื่อมั่นว่าความธรรมดาของน้ำที่ใสสะอาด
มีคุณค่าในตัวเอง
ยิ่งธรรมดาเรียบง่าย ยิ่งพิเศษน่าค้นหา
เสียงจังหวะเต้นของหัวใจถี่ขึ้น
ราวกับการรอคอยฝนหน้าแล้ง
ค่อยซึมค่อยซับ ค่อยยอมรับการเติมเต็มทีละเล็กละน้อย
ความอยากนี้ก็ดี ทำให้หัวใจมีพลังขับเคลื่อน
ความยึดนี้ก็ดี ทำให้จิตตั้งมั่น
ความเพียรนี้ก็ดี ทำให้ฝาฟันอุปสรรคปัญหาได้
ความคิดนี้ก็ดี ทำให้มีการสร้างสรรค์
ความกังวลนี้ก็ดี ทำให้มีความละเอียดรอบคอบ
ความสงสัยนี้ก็ดี ทำให้เราแสวงหาคำตอบ
ความทุกข์นี้ก็ดี ทำให้เราเข้าใจสัจธรรมได้เร็ว
ความสุขนี้ก็ดี ทำให้เรามีกำลังใจ
ทั้งปวงนี้ควรมีอยู่ เป็นอยู่ วางอยู่ อย่างพอดีพอควร
และทั้งหมดนี้ก็ไม่ควรมีอยู่ เป็นอยู่ วางอยู่ตลอดไป
แม้มันจะคงอยู่อย่างพอดีสักเพียงใดก็ตาม
รับรู้ ดูเห็น ถือ-วาง จับ-ปล่อย ให้เป็นธรรมดา
…
เปิดรับลมหายใจใหม่ด้วยความระลึกรู้ รู้อย่างกลางๆ ว่ามีลักษณะแผ่วเบาอย่างไรสั้นหรือว่ายาว เราอาจเคยภาวนาด้วยวิธีการต่างๆ แต่การเขียนภาวนาที่บันทึกเฉพาะยามหายใจออกนี้เป็นความแปลกใหม่
ความแปลกใหม่นำทางหัวใจของผู้เรียนรู้พบความยุ่งยาก ลำบาก ฝึกความอดทน ขัดเกลาตัวตน ชำระความคิดเก่าๆออกไป ถ่ายเทตัวเราสู่ภาชนะอื่น ละวางอดีตลมหายใจเก่า พร้อมเริ่มต้นกับลมหายใจใหม่
ลมหายใจบ่งบอกถึงชีวิต ถ้าไม่พิจารณาการหายใจการรู้ลมแล้ว จะพิจารณาถึงชีวิตได้อย่างไร เราไม่ได้เกิดมาเพื่อหายใจรดทิ้งเสียเปล่า ชีวิตก็เช่นกัน
การภาวนาจึงเป็นการทำงานกับชีวิตชั่วชีวิต กลับมาภาวนาให้หัวใจของเราเท่าที่เราระลึกได้ทัน เราจะพบว่าเรามีสมาธิมากขึ้น ทำงานผิดพลาดน้อยลง เกิดไอเดียใหม่ๆผุดขึ้นง่ายดาย มีความระมัดระวัง ไม่ประมาทกับชีวิต
เราจะเปิดรับและมองสิ่งต่างๆรวมถึงตัวเราอย่างเข้าใจตามจริง ส่งผลไปถึงทุกการตัดสินใจที่สอดคล้องกับตัวเราด้วย”
.
/ คุณศิริพร (ไข่มุก) อาชีพ ค้าขาย และหมอดู
บทเรียนในการอบรม “เขียนภาวนา” หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต รุ่นที่ ๑๘
/ ภาพบันทึก สรุปบทเรียนจาก คุณรุ่งทิพย์ (รุ่ง) อาชีพ รับราชการ
.
www.dhammaliterary.org