“ดีใจที่ได้เข้าร่วมการอบรมครั้งนี้ เป็นการอบรมเพื่อการพัฒนาภายในตัวเองในรูปแบบใหม่(กึ่งออนไลน์) รู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้จักตัวเองมากขึ้นในมุมที่บางครั้งตัวเองก็นึกไม่ถึง ได้เรียนรู้เปิดมุมมองทางความคิด ทบทวนประสบการณ์ในอดีต ได้บทเรียน และแรงบันดาลใจบางอย่างเกิดขึ้น แต่อย่างไร ยังรู้สึกเสียดายที่ไม่สามารถเรียนรู้แบบฝึกหัดตามที่ครูให้ตามเป้าที่ตัวเองหวังไว้ ด้วยข้อจำกัดเรื่องเวลา ยังอยากที่จะเรียนต่ออีกค่ะ
.
“ชอบหัวข้อจดหมายร่างกาย สนทนากับอุปสรรค และชอบเนื้อหาความรู้เพิ่มเติมที่อาจารย์แทรกมาให้ รวมถึงคำแนะนำดีๆจากครูที่สะท้อนให้เรารับทราบว่า ครูได้อ่านสิ่งที่เราเขียน และพยายามทำความเข้าใจและแนะนำในสิ่งที่จะช่วยเต็มเติมการเรียนรู้ให้เรามากขึ้น รวมถึงกำลังด้วยถ้อยคำดีๆที่อ่านแล้วรู้สึกมีพลัง การอบรมทำให้ได้กลับมาดูแลร่างกายของเราเอง ดูแลความรู้สึกของคนที่เรารัก คนที่รักเรา อยากมอบคำขอบคุณและดอกไม้ให้แก่ร่างกายตัวเอง ได้เยียวจิตใจของตัวเองจากการทบทวนสิ่งต่างๆเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิต ทั้งที่เรารู้สึกดี และไม่ดี ประสบการณ์เหล่านี้ทำให้ได้เรียนรู้และเติบโตขึ้นต่อไป
.
“เราควรได้สื่อสารกับตัวเอง สื่อสารกับหัวใจของตัวเองมากขึ้น การได้ทบทวนตัวเอง แบบที่ไม่ต้องใช้เหตุผลมากมายมาประกอบ แต่ระบายในสิ่งที่เราคิด และรู้สึก ณ ขณะนั้น ทำให้เท่าทันในความคิดและจิตสำนึก อุปสรรคบางอย่างในชีวิตเป็นเรื่องที่เราพยายามเลี่ยงทำเป็นไม่สนใจ หรือบางทีก็คิดมากมายจะทำให้ร่างกายล้า แต่ความจริงแล้ว เราสามารถสื่อสารทำความเข้าใจกับอุปสรรคนี้ได้ ฟังหัวใจมากขึ้นในมุมที่เราไม่เคยมอง เหมือนการให้มือซ้ายที่เราไม่ถนัดเขียนโต้ตอบกับตัวเราเอง”
.
คุณแพรว อาชีพ พนักงานรัฐ
.
.
“เป็นการอบรมที่เปิดประตูและมอบความกล้าให้กลับไปพูดคุยกับตัวเองได้อีกครั้ง คำสั่งที่เป็นโจทย์ของแต่ละบันทึกให้กุญแจที่จะสื่อสารกับตัวเองในรูปแบบต่างๆ อย่างสร้างสรรค์และหลากหลาย ประทับใจที่ได้รับการแนะนำจากครูอย่างใส่ใจ ชอบระยะห่างที่ครูวางไว้ระหว่างตัวครูกับผู้เรียน เพราะมันคือการสอนทางอ้อมว่าเส้นทางแห่งการเยียวยาคือเส้นทางที่ต้องเดินไปโดยลำพัง คือเส้นทางแห่งการพึ่งตนเองและเอาอำนาจในดูแลตัวเองคืนมา แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่รู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง เพราะคำแนะนำจากครูเป็นระยะๆ คือ “เศษขนมปัง” ที่คอยบ่งชี้ก้าวที่เราจะเดินต่อ
.
“รู้สึกว่าได้มอบ “เวลา” ให้ตัวเองจริงๆ ที่ผ่านมาเรามักเอาตัวเองไว้ลำดับสุดท้าย การงานหรือความต้องการของคนอื่นโดยเฉพาะครอบครัวมาก่อนเสมอ การเขียนคือการเปิดโอกาสให้ใครบางคนที่เราปิดปากมาตลอดได้มีโอกาส “ส่งเสียง” บอกกล่าวสิ่งที่อัดอั้นมานาน รู้สึกว่าหัวใจได้รับการเติมเต็มจากมือคู่นี้ของตัวเอง
.
“คำตอบทั้งหมดอยู่ในตัวเองแล้ว การเยียวยาและความรอดเริ่มต้นที่การเต็มใจเปิดพื้นที่ให้ร่างกายและหัวใจมีโอกาสสื่อสารสิ่งที่ถูกปิดกั้น การเขียนคือวิธีการที่ง่ายที่สุดและสะดวกที่สุดในการเริ่มต้นพูดคุยกับตัวเอง และนำไปสู่การพึ่งตัวเองได้อย่างแท้จริง”
.
คุณอาภาภิรัตน์ (เอ๋) อาชีพ ครูบ้านนอก
.
.
“มีความรู้สึกดีกับจิตใจมากครับ ได้แนวทางในการดูแลตนเองทั้งทางกายและจิตใจ ประทับใจตรงที่มีการติดตามให้feedbackด้วยเป็นระยะ ทำให้เรารู้ว่าเราดี-ด้อยเรื่องอะไรและจะเติบโตได้ต่อไปอย่างไร.
.
“กลับมาถามพูดคุยกับตนเองอย่างไม่ค่อยเสแสร้ง กลไกป้องกันตนเองลดลง จึงได้พูดคุยกับตนเองว่าจะทำอย่างไร จะเป็นแบบไหน แล้วยังไงต่อ ทำให้เรารับฟังทั้งตัวเราและใจเรามากขึ้น นำสิ่งที่ไม่จำเป็นออไปบ้าง หันกลับมาดูแลกายมากขึ้น โดยเฉพาะดวงตา
.
“บทเรียนจากการอบรม ให้เราต้อนรับทุกข์สิ่งที่เรามี เราเป็น นำสิ่งที่เรามี เราเป็นมาเป็นต้นทุนต่อไปในการพัฒนาตนเอง ไม่มีใครสมบูรณ์ไปหมด มีแต่ขาดๆเกินๆ และเห็นคุณค่าในิส่งที่เรามีแม้ว่าเราจะไม่ค่อยใส่ใจอย่างจริงๆ เช่น ชีวิตเรา เพราะเรามักมองออกไปไกลมากๆ จนมัวแต่ทำงานหาเงิน”
.
คุณทศพล (ทศ) อาชีพ ราชการ
.
.
บทเรียน และ ความประทับใจ จากการอบรม “เขียนเยียวยา” หลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต กึ่งออนไลน์ www.dhammaliterary.org/เขียนเยียวยา/