“รู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม ตอนแรกคิดว่าตัวเองแย่มาก เป็นคนป่วยทางใจถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างตัวเองต้องดิ่งเหวแน่ๆ และทุกอย่างก็จะพังทลายหมด ไม่รู้จะจัดการอย่างไรกับความทุกข์ของตัวเอง ครั้งแรกที่เริ่มเขียนบันทึก เหมือนเป็นการทบทวนถึงช่วงเวลาที่มีความสุข ซึ่งเราสัมผัสด้วยใจของตัวเอง การเขียนบันทึกครั้งที่สอง ครั้งที่สาม สี่และห้า และครั้งต่อๆมาเหมือนเป็นการมองตัวเองและใช้เวลาค่อยๆทบทวนตัวเองอีกครั้ง การระบายความทุกข์ด้วยลายมือตวัดรวดเร็วบางครั้งถึงขั้นอ่านไม่ออกด้วยซ้ำ แต่เมื่อลงมือเขียนในข้างที่ไม่ถนัดเรากลับมองเห็นความคิดและการกระทำของตัวเองชัดขึ้น และมีข้อสรุปเกี่ยวกับตัวเองมากขึ้นจนนำไปสู่มุมมองและการปฏิบัติต่อกายและใจอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน โดยเฉพาะเรื่องการเยียวยาจิตใจ เริ่มแสดงพฤติกรรมที่ไม่หลีกหนีสภาพอันไม่พึงประสงค์ ยอมรับและอยู่กับมัน เป็นการยืนอยู่บนฐานความเป็นจริงไม่ใช่การคาดหวังกับสังคมอุดมคติอย่างที่เคยเป็นมาก่อน
.
“สิ่งที่ประทับใจ คือ การคิดของตัวเองเริ่มจัดเรียงเป็นระบบ มีทิศทางไม่ฟุ้งกระจายเหมือนอย่างแต่ก่อน ความหงุดหงิด ไม่พอใจ ลดลง และทำให้ความสัมพันธ์โดยเฉพาะกับคนในครอบครัวดีขึ้น หัวใจรู้จักการปล่อยวางทุกครั้งที่เห็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ คำว่าใครทำอย่างไรคนนั้นย่อมได้รับผลของตัวเองทุกครั้ง รู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ มีบางอย่างที่ไม่รู้ตัวนั่นคือการตอกย้ำด้านลบของตัวเอง โดยการบอกว่าตัวเองเป็นคนขี้ขลาด ไร้ค่า แต่ตอนนี้เห็นแล้วค่ะ และเห็นด้วยว่าตัวเองเป็นคนกล้าหาญในยามเผชิญวิกฤติปัญหา เราเองสามารถเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้เช่นกัน ไม่ใช่คนอ่อนแออย่างที่คิด”
.
คุณสลักจิต (กบ) อาชีพ พนักงานของรัฐ
.
.
“สิ่งที่ได้รับจาการอบรมเขียนเยียวยาในครั้งนี้
อย่างแรกคือ การเห็นคุณค่าในการมีชีวิตอยู่ จากเดิมที่ความคิดอยากหายไปโลดเเล่นอยู่ในหัว เมื่อได้กลับมาทบทวนเเละอยู่กับตัวเองอย่างไม่ดิ้นรน ไม่สู้ไม่หนีความรู้สึกเเย่ๆที่เกิดขึ้น ฟังเสียงร่างกาย เเละปลอบโยนร่างกาย ทำให้ความคิดอยากฆ่าตัวตายหายไปในพริบตา
.
“จากนั้นได้ล้วงลึกถึงต้นตอสาเหตุของปัญหาต่างๆที่ไม่สบายใจ สิ่งเหล่านั้นคือการไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน เคยหลงผิดไปเตรียมพร้อม วางเเผนมากมายเพื่อเอาชนะความกลัวสิ่งที่ต้องเผชิญข้างหน้า จนลืมชั่วขณะว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน คำถามมากมายที่เกิดขึ้นทำให้พยายามขุดค้นหาคำตอบ เเต่ยิ่งขุดลงไปลึกเท่าไร หนทางยิ่งมืด เพราะอันที่จริง เราไม่จำเป็นต้องได้คำตอบทุกอย่างตอนนี้ เพียงเเค่อยู่กับตัวเองในปัจจุบัน เเละทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีที่สุด
.
“สุดท้ายการเขียนเยียวยาเหมือนเป็นการเดินทางที่จะจดจำไปตลอดชีวิต ทุกครั้งที่ได้เปิดดูสมุดเล่มนี้จะพาไปพบกับคนตัวเล็กที่อยากจะตัวใหญ่เพราะเขามองเห็นเเต่คนตัวใหญ่ ทั้งที่โลกกว้างเกินกว่าจะเห็นเเค่นั้น ตลอดการเดินทางของคนตัวเล็กได้รู้จักกับ คุณเครียด(ทำสุดๆๆๆๆไปเลย) คุณคลาย (เทๆๆๆๆไปเลย) ซึ่งเขาทั้งสองไม่เคยได้คุยกันมาก่อน คุณเครียดมักจะคิดว่าตัวเองสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด จนทำให้คุณคลายไม่มีพื้นที่ที่จะพูดบ้าง พอได้พูดทีก็มักจะระเบิดออกมาทีเดียว แต่ต้องขอบคุณผู้เยียวยาภายในที่ทำให้ทั้งสองปรับความเข้าใจกัน เเละกลับมาจับมือเดินไปด้วยกัน แต่เเน่นอนว่ากว่าจะเข้าใจกันไม่ใช่เรื่องง่ายนัก ผู้ใหญ่ในอนาคตที่เป็นเหมือนรุ่นพี่จึงได้เข้ามาให้กำลังใจ เเละเติมเต็ม เพื่อที่จะเดินหน้าหาสมดุลชีวิตต่อไป”
.
คุณนาฏวดี (ออม) อาชีพ สอนเปียโน
???? ความประทับใจและสิ่งที่ได้รับ [ คอร์ส เขียนเยียวยา รุ่น 43 ]
https://drive.google.com/file/d/1CcW1uLGb0lrJSfRYMJ6abp2eFG9_MQ0J/view?usp=sharing???? ตารางการอบรม
www.dhammaliterary.org/คอร์สการอบรม/