ปัญญามีความรัก #๕
พุทธะในอ้อมกอด
เล็ก
ฉันคิดถึงเธอนะ ในความดีงามที่ก่อเกิดระหว่างกันของการพบเจอ สิ่งที่แสนสวยงามเกินกว่าจะพรรณาแนบชิดอยู่เคียงข้างฉันในยามโอบกอด ด้วยปัญญาของฉันและหัวใจของเธอ อ้อมแขนนี้คือบ้านอันอบอุ่น ฉันมิได้กอดตัวตนคนที่ฉันรัก แต่เรากำลังกอดธรรมะที่อยู่ในกายของกันและกัน
เราอย่าทิ้งกันและกันเลยนะ เหมือนที่ผู้คนต่างๆ ทิ้งตนเองและทิ้งเพื่อนชีวิต ไขว่คว้าหาคุณค่าแท้ของชีวิตจากภายนอกกันมากมาย บางครั้งเราแสวงหวังภูมิอันประเสริฐ ดินแดนแห่งพระแห่งความรักอันยิ่งใหญ่ ทำบุญกุศลกับสิ่งนอกตัว แต่หลงลืมว่า ณ ที่แห่งนี้ ในร่างกายของเรา คือเนื้อนาบุญหนึ่ง มีธรรมะให้เรียนรู้ มีความจริงให้เรารักและเข้าใจ
ดินแดนแห่งพระความรักอันยิ่งใหญ่ ก่อเกิดในกายของเรา ฉันเห็นสิ่งที่มิอาจเห็นด้วยดวงตา รู้ในสิ่งที่ไม่อาจรู้ด้วยการคิด เข้าใจด้วยสิ่งเหนือกว่าหัวใจของคนๆ หนึ่ง เพราะสิ่งที่มีลมหายใจอยู่ในเธอ คือของขวัญอันยิ่งใหญ่ของโลก และเล็กจนบางทีสายตาคนเราอาจมองข้าม
เราจึงควรอยู่ใกล้กัน เพื่อเรียนรู้ธรรมอันง่ายงามในกาย วาจา และใจของเรา ดวงตาของฉันมีข้อจำกัด บางส่วนของเนื้อนาบุญน้อยนี้มิอาจเห็นด้วยตนเอง ขอเธอจงช่วยเตือน ช่วยเป็นตาที่ฉันไม่มี เพื่อเราจักเห็นภาพแห่งความดีในกายของเราได้ทุกแง่มุม แล้วฉันจะเป็นหูแก่เธอ เพื่อฟังเสียงที่เธออาจมิทันฟัง สรรพเสียงแห่งธรรมที่เต้นระหว่างลมหายใจ เมื่อความเป็นเช่นนั้นของฉันและเธออยู่ร่วมกัน ณ ที่แห่งนี้คือบ้านอันอบอุ่น คือที่ที่เราจะลงมือเพาะปลูกความรักที่แท้ที่จะละความเป็นเธอและฉัน มีเพียงเราเช่นนั้น และต้นไม้แห่งความหวังที่จะงอกงามเกิดผล หล่อเลี้ยงเพื่อนชีวิต และเชิญชวนเพาะปลูกในบ้านของพวกเขาทั้งหลาย
ในรั้วอ้อมแขนและอ้อมใจ หล่อหลอมเราให้เล็กลง เป็นบ้านแห่งรักที่กว้างใหญ่ กว้างใหญ่กว่าตัวตนอันเล็กน้อยของเราทั้งสอง อ้อมแขนนี้มิใช่ของฉัน อ้อมใจนั้นมิใช่ของเธอ แต่นี้คือวิหารแห่งพรหม เราเคียงข้างกันเพื่อเราและผู้อื่นจะเห็นความสุขที่แท้จริง เป็นผู้ร่วมเดินทางข้ามฝั่งแห่งความทุกข์ทั้งมวล คำบอกรักและปิยวาจาขอชื่นชมและศรัทธาต่อคุณค่าและความดีงามที่เธอมี แม้เห็นทุกข์ในกัน เห็นความอยากได้ใคร่มีใคร่เป็นของกัน แต่อ้อมแขนของธรรมที่พาเราใกล้ชิด ให้ใจเราใกล้ใจ เพื่อวางลงจากสิ่งที่ขวางกั้น ให้เราเลี้ยงดูพุทธะน้อยๆ ที่อยู่ในกายของเธอและฉัน
ฉันรักเธอ พุทธะน้อยที่กำลังเติบโต ฉันมิอาจเห็นด้วยดวงตา มิอาจเข้าใจด้วยหัวใจ แต่ฉันรู้สึกถึงความเป็นเธอที่แท้จริงได้ ในบ้านอันอบอุ่นระหว่างเรานี้ ที่นี่แลคือดินแดนที่จะเพาะปลูกต้นไม้อันยิ่งใหญ่ ณ ที่แห่งนี้ที่เราจะรดน้ำแก่เมล็ดพันธุ์ของยุคอันประเสริฐ
ขอเราระมัดระวังอุปสรรคระหว่างกันนะ อุปสรรคทั้งห้าจะกั้นขวางธรรมในกายของเรา และผลักเราพลัดพรากจากบ้านแห่งรักอันกว้างใหญ่ เมื่อใดฉันลุ่มหลงและอยากใคร่ หรือโกรธาและปฏิเสธผลักไส ขอเธอจงเตือนฉันในบ้านแห่งนี้ เหมือนพับผ้าที่ยับให้เรียบร้อยด้วยมืออันอ่อนโยนและปัญญา หากความคิดของเธอร่อนเร่เส่ส่าย หรือระแวงแคลงใจสับสน ฉันจะประคองและชี้แนะแก่กัน เหมือนเปิดไฟในยามมืดให้สว่างชัดแจ้ง ขอมือและเท้าของเราก้าวไปด้วยกัน ปลุกใจให้ตื่นไม่ห่อเหี่ยวและไม่ปล่อยวันวารจ่อมจม เพราะพุทธะน้อยในบ้านแห่งนี้รอการดูแล และเพื่อนชีวิตมากมายกำลังทุกข์เข็ญเพราะทอดทิ้งตนและกันและกัน
เมื่อเราโอบกอด เราได้ปลูกบ้านพรหมวิหารด้วยกันแล้ว ฉันมิได้ล้อมตนเธอด้วยอ้อมแขน ทว่าฉันกำลังแนบเนากับพุทธะข้างใน รั้วใจถนอมปกป้องธรรมะในกาย ความรักนี้มิได้ทำให้ฉันเลอค่า หากแต่รักนี้ก่อเกิดเพราะคุณค่าระหว่างเรา เมื่อฉันบอกรักเธอ ฉันบอกแก่เธอว่าร่างกายนี้มีคุณค่ามากเพียงใด หัวใจเธอสำคัญมากอย่างไร และพุทธะในบ้านแห่งนี้จะเกื้อกูลพุทธะน้อยใหญ่ในบ้านของชุมชนโลกแห่งนี้ได้มากเท่าไหน
อ้อมแขนแห่งธรรมอันอ่อนโยนและเข้มแข็งของฉันและเธอ ทำให้เราใกล้กันเพื่อตัวตนจะหลอมละลายเหลือเพียงบ้านแห่งรัก กายของธรรมใกล้ชิดเป็นหนึ่ง ให้เราเรียนรู้ที่จะเสียสละตนเองเพื่อรักอันแท้จริงเพื่อละการยึดมั่นตนเอง เมื่อฉันกอดเธอ ร่างกายนี้ขอมอบเพื่อปกป้องพุทธะที่มีลมหายใจ กระซิบบอกรักแก่ร่างกายเธอเพื่อถนอมเนื้อนาบุญนี้ เพื่อรักจักละอุปสรรคทั้งมวลที่กั้นขวาง ให้เธออันจริงแท้ได้เติบโต
ฉันคือผู้เคียงข้างเธอ พุทธะน้อยดั่งดอกไม้รอแย้มงาม
กรุณา
๒๐:๕๑ น. ๑๑/๒/๒๕๕๙