หยุดนิ่งเพื่อเปลี่ยนแปลง
จากบทความ “5 ข้อคิดการริเริ่มจาก “ผีเสื้อ” (ตอนแรก)”
โดยครูโอเล่ สถาบันธรรมวรรณศิลป์
.
เมื่อถึงจุดหนึ่ง หนอนผีเสื้อต้องหยุดลงและสร้างรังดักแด้ ห่อหุ้มกายและหยุดนิ่ง ดูจากภายนอกแล้วเหมือนกับว่ามันตายและไม่ทำอะไรเลย แต่นั่นคือช่วงเวลาสำคัญของการเปลี่ยนแปลง
.
หากเราใช้ชีวิตอย่างวิ่งวุ่นเหมือนตั๊กแตนหรือบินยุ่งเหมือนยุง เราก็ไม่อาจที่จะเปลี่ยนแปลงตนเองและเริ่มต้นสิ่งใหม่ได้ เพราะการเกิดก่อต้องบ่มจากการหลอมรวม ดังนั้น การให้เวลาอยู่กับตัวเอง ทบทวนใคร่ครวญ สงบใจด้วยใจกระจ่าง เป็นขั้นตอนที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลงชีวิตและการเริ่มต้นสิ่งใด ๆ
.
การรู้หยุดบ้างจะทำให้เราสลัดจากคราบและร่องเดิมที่มีอยู่ ก้าวออกจากพื้นที่ปลอดภัยหรือการยึดติด นิ่งเพื่อทบทวนสิ่งต่างๆ อย่างชัดเจน มิใช่วุ่นวายกับสิ่งต่างๆ นอกตัว จนเราสับสนและกลบบังสิ่งสำคัญ และใช้ชีวิตไปตามร่องรอยเดิมอย่างที่เคยยึด เราจะเห็นหนทางที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างชัดเจนได้ ต่อเมื่อเรากลับมาหยุดนิ่งอยู่กับตนเองเท่านั้น
.
เปรียบเหมือนการเกิดใหม่จากหนอนแก้วกลายเป็นผีเสื้อ ช่วงเวลาของการเป็นดักแด้นั้นคือหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ เขาจะต้องหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้นเกือบเท่าระยะเวลาชีวิตที่คืบคลาน นานเพียงพอที่ปีกภายในจะก่อเกิดและตัวตนใหม่เข้มแข็งพอ คนเราต้องมีช่วงเวลาอยู่ในดักแด้ คือรู้สงบภายใน ทบทวนก้าวย่างชีวิตที่ล่วงเลย ให้เวลาตนได้ฝึกฝนตัวเอง ก่อนที่จะก้าวไปยังวาระใหม่แห่งชีวิต
.
คนที่ไม่มีเวลา หรือกล่าวให้ตามจริง คือ ไม่ให้เวลาตนเองอยู่ในดักแด้เลย ไม่หาความรู้ ไม่รู้หยุดนิ่ง ไม่รู้พักวางและฝึกฝนตน ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ หรือมุ่งไขว่คว้าอย่างไม่รู้สิ้นสุด ย่อมเหมือนสัตว์อีกหลายประเภทที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงตนได้เท่าหนอนผีเสื้อ ผู้รู้หยุดเพื่อเกิดใหม่
.
การริเริ่มและการเริ่มต้น เราจำเป็นต้องให้เวลาตนเองได้หยุดนิ่ง หยุดทั้งการใช้ชีวิตเช่นเดิม เยี่ยงหนอนน้อยที่หยุดใช้ชีวิตแบบคืบคลานหากิน เพื่อเข้าสู่ช่วงเวลาฟูมฟักชีวิตใหม่ที่ดีกว่า คนเรานั้นต้องรู้หยุดทั้งการคิดและการยึดติดแบบเก่า หยุดการวุ่นวายต่อสิ่งภายนอก และนิ่งอยู่กับตน ทบทวนย้อนมองชีวิต หาความสงบใจ เพื่อมองก้าวต่อไปได้กระจ่างมิให้ตนย้ำซ้ำอยู่รอยเดิม
.
รู้ยั้ง รู้หยุด รู้ลด รู้เลิก นิ่งลง สบตาตนเอง พาตนสงบใจอยู่ในดักแด้ มันดูหยุดนิ่ง เหมือนไม่ทำอะไร ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือก้าวหน้าชัดเจน แต่การหยุดนิ่งเช่นนั้นกำลังมีการกระทำมากมายข้างในเกิดขึ้น ซึ่งมิอาจมีได้เลยหากใจเรายังไม่รู้หยุดลง
.
เราเองก็จะไม่แน่ใจว่าเรามีศักยภาพเพียงพอที่จะริเริ่มสิ่งใดได้ในชีวิต หากเราไม่รู้จักอยู่นิ่งแล้วสงบทบทวนตน ย้อนดูตัวจนเข้าใจ มิปล่อยใจให้ลอยออกไปกับสิ่งนานา
.
การเริ่มต้นใหม่ของชีวิตเราต้องมองลึกลงในตนเองอย่างซื่อสัตย์เพียงพอ เพื่อจะเข้าใจว่าอะไรคือความผิดพลาดที่ผ่านมา อะไรคือโอกาสและต้นทุนที่ตัวเราเองมี สิ่งใดที่เราสามารถลงมือทำเพื่อนำคุณสมบัติในตัวเรางอกงามออกมาเป็นผลแก่โลก มองตนเองอย่างซื่อสัตย์เพื่อยอมรับความจริงและทำไปตามควรได้ หนอนผีเสื้อไม่อาจเห็นปีกของตนเอง หากเขาเอาสอดส่องสายตาและใจไปกับสิ่งแวดล้อม เขาจึงต้องอยู่ในดักแด้เพื่อมองเห็นตนเองอย่างแท้จริง
.
เมื่อเราหยุดนิ่ง กักตนเองไว้ในดักแด้ของความสงบและการใคร่ครวญ ใช้ชีวิตช้าลง ยั้งการคิดและการกระทำ ให้เวลาบ่มเพาะตนเอง การเปลี่ยนแปลงภายในก็ก่อเกิด ปีกในตัวเราจะเหมือนกับของหนอนผีเสื้อในห้วงยามแห่งการฟูมฟัก เราจะเห็นหนทางและมีกำลังที่จะก้าวต่อไป บางคำตอบที่เราไขว่คว้าจากคนอื่นและสิ่งนอกตัว ย่อมหาพบได้ในดักแด้แห่งนี้
.
ปีกน้อยๆ พับอัดแน่นภายใน ค่อยๆ คลี่คลายออกมาราวพัด ช่วงเวลาที่รอคอยย่อมมาถึง หลังจากผ่านระยะเวลาหยุดนิ่ง รวบรวมความกล้า และก้าวข้ามออกมา การเปลี่ยนแปลงชีวิตภายนอกใจ ต้องเริ่มจากที่หัวใจ
.
การเริ่มต้นใหม่ต้องเริ่มใหม่ที่หัวใจเรา แล้วผลิออกราวผีเสื้อน้อยหลุดจากดักแด้
.
.
ส่วนหนึ่งของบทความ “คอลัมน์ ไกด์โลกจิต”
ตอน 5 ข้อคิดการริเริ่มจาก “ผีเสื้อ” (ตอนแรก)
.
ติดตามกิจกรรมได้ที่ไลน์ @khianpianchiwit
และเพจเฟสบุ๊ค “สถาบันธรรมวรรณศิลป์”