“หลากรสในหนึ่ง” คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก #๔

 

 

“หลากรสในหนึ่ง”

คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก #๔  โดย น้องเล็ก

 

ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ล่ะ! หลากหลายรสชาติที่ต่างกันรวมกันอยู่ในชีวิตของคนเรานี่แหละ! แต่ไม่ว่ารสชาตินั้นจะแตกต่างหลากหลายมากเท่าใด ก็ยังก่อเกิดส่วนผสมและสูตรที่ลงตัว ไม่ว่าระหว่างใช้ชีวิตจะยุ่งเหยิงสักเท่าไร ส่วนผสมทุกอย่างถูกใส่รวมกันหมด เขย่าแล้วเขย่าอีก คนแล้วคนอีก ใส่วัตถุดิบเพิ่ม ใส่เหตุการณ์ใหม่ลงไป เหยาะซอสเพิ่มความกลมกล่อม… สุดท้ายแล้วชีวิตของทุกคนต่างก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่สวยงาม หอมหวาน รสชาติถูกใจผู้ปรุงและผู้ชิมเป็นอย่างยิ่ง!

สิ่งที่น่าตลกก็คือ ไม่ว่าทุกอย่างจะเละเทะ ขาดๆ เกินๆ บ้าง ตั้งไฟแรงเกินบ้าง ใช้เวลานานเกินไปบ้าง บทสรุปของชีวิตคือการยอมรับ เข้าใจมัน ปล่อยวางบ้างก็ได้ และมีชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อรัก… ชีวิตอีกมาก

ความรักก็เป็นเรื่องตลกแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่า? เขาว่ากันว่า ความรักเป็นสิ่งที่ก่อเกิดทุกสรรพสิ่ง… และอีกร้อยพันนิยามสำหรับความรัก มนุษย์เราช่างสรรหาสัญลักษณ์ต่างๆ เพื่อแปลความรักให้เป็นรูปธรรมมากมายเหลือเกิน… ไม่ว่าจะเป็นตัวอักษร รูปภาพ ภาษากาย แม้กระทั่งคำว่า ‘ความรัก’ ยังไม่สามารถทำให้เราเข้าใจแม้เพียงเศษละอองทุลีของความรักอันยิ่งใหญ่ อันขบขันนี้ได้เลย

ความแตกต่างหลากหลายของส่วนผสมชีวิตของ ‘เมนูชีวิต’ ยิ่งมากยิ่งอร่อยฉันใด ความแตกต่างระหว่างบุคคลด้วยกันยิ่งต่างกันมากก็ย่อมมีประโยชน์มากฉันนั้น…

เส้นทางชีวิตของคนเรา หากได้พบเจอผู้คนที่แตกต่างจากเราโดยสิ้นเชิง ย่อมเป็นโอกาสที่เราจะเรียนรู้อะไรได้อีกมากมายคล้ายๆ กับการอ่านหนังสือดีๆ สักเล่มหนึ่ง “หนังสือคือเรื่องราวของตัวเรา จากมุมที่เราไม่ได้มอง” ฉันเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง!

หลังจากผ่านช่วงเวลาแห่งการเติบโตมาเกือบยี่สิบปีแล้ว หลังจากที่หลงรักและอกหักจากหนังสือมามากมายนับไม่ถ้วน และก่อนที่จะทำหน้าที่อันหนักอึ้งของผู้ใหญ่ผู้มีอิสรภาพ… สิ่งหนึ่งที่ฉันตระหนักถึงก็คือ “ฉันมองเห็นตัวของฉันเองอยู่ในตัวของทุกคน” ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง คนที่เดินผ่านไป สัตว์น้อยใหญ่ที่ยังไม่เคยใกล้ชิดกัน แม้แต่เหล่าพฤกษานานาพรรณ… ทุกครั้งที่ฉันจ้องมองเข้าไปในดวงตา และเห็นจิตวิญญาณแห่งความทุกข์ภายในตัวพวกเขา ใช่ อ่านไม่ผิดหรอก ‘ความทุกข์’ นี่แหละ ฉันเห็นความเจ็บปวด ทรมาน สิ้นหวัง ไม่รู้… สิ่งที่ฉันสามารถจะทำได้หลังจากที่รู้ตัวว่าสิ่งนี้คือพรสวรรค์ของฉันคือการยอมรับมัน ยอมรับในความแตกต่าง และในแต่ละดวงจิตที่ฉันสัมผัสถึง… ไม่มีดวงไหนที่จะเหมือนกับอีกดวงเลย เขาต่างกันมาก มากจนลืมว่าพวกเขาเหมือนกันมาก… พรสวรรค์อันนี้ทำให้ฉันเปิดใจพร้อมที่จะเชื่อมโยงประสานรอยร้าว และเยียวยาสองโลกสองด้านที่อาจไม่ลงรอยกัน ให้กลับมาเข้าใจตัวเองพร้อมๆ กับรักชีวิต พัฒนาจิตวิญญาณ เรียนรู้และเติบโตไปด้วยกันนะ