อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับที่ ๑๕

“ยิ่งกลัวยิ่งสูญเสีย” ……การพบและการพรากล้วนมีคุณค่าความหมาย แสงตะวันยามตื่นจากหลับใหล แสงสีทองผ่องอำไพ ประกายจับน้ำค้าง ช่างงดงามนัก แต่แสงตะวันยามล่วงลับก็งามมิแพ้กัน…

“พรหมโวหาร” ……เมื่อเราค้นใจเราจนเข้าใจ เราย่อมเห็นว่ามีสิ่งงดงามอยู่ข้างในนี้มากมาย โดยเฉพาะความรักที่แนบเนาดั่งเมล็ดภายใน หากวาจาเป็นดั่งผลที่งอกงามจากสวนหัวใจแล้ว เราย่อมเลือกได้ที่จะนำสิ่งที่ดีที่สุดมอบแก่คนอื่นๆ…

“ให้รักนำทาง” …… Like dark turning into day Somehow we’ll come through….

 

อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ๑๕

ณ พฤศจิกายน ๒๕๕๘ ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๑๒

อนุสารรายครึ่งเดือน คืนเดือนเพ็ญและคืนเดือนมืด

 

ความหลังครั้งยุวชนสยาม ตอนที่ ๒ ก่อร่าง

คอลัมน์ ลมหายใจจับปากกา ตอน ยิ่งกลัวยิ่งสูญเสีย

คอลัมน์ ปัญญามีความรัก ตอน พรหมโวหาร

คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก ตอน  ให้รักนำทาง

คอลัมน์ สัมผัสใน “หัตถาพระผู้สร้าง” กับ “เธอ”

 

ดาวน์โหลดได้ที่ อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๕

https://www.dhammaliterary.org/wp-content/uploads/2015/11/อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๕.pdf

 

เผยแพร่โดย

ศูนย์การเขียนเปลี่ยนชีวิต  สถาบันธรรมวรรณศิลป์

www.facebook.com/khianpianchiwit

www.youngawakening.org/write4life

อ่านฉบับก่อนหน้าได้ที่

หน้าหลัก ใหม่