เราเพียงมาที่นี่เพื่อเวียนว่าย

 

 

เดินเวียนเทียน ใจภาวนา
ก้าวตามหลังพระและใครอื่น
ยศถามาจากไหนก็เท่านั้น
ตัวเล็กตัวน้อยในท่ามกลาง
.
รายรอบขอบข้างผู้ลาจาก
ช่องเก็บอัฐิและป้ายภาพคอยเตือน
มีความตายตรงนี้เป็นเพื่อน
มีความตายอยู่ ณ ปลายทาง
.
พยายามรักษาเปลวเทียนและดอกไม้
ประคองกันลมและยึดถือ
เป็นสุขเป็นทุกข์อยู่ในมือ
เพียงเพื่อดับและวางลง
.
มีก้าวและหยุดในการเดิน
มีเริ่มและจบในลมหายใจ
มีวุ่นและว่างอยู่ภายใน
ทุกขณะมีนิพพาน
.
วนแล้ววนรอบคือสังสารวัฏ
เราเพียงมาที่นี่เพื่อเวียนว่าย
ตรงกลางที่วนล้อมคือพุทธะ
เวียนเทียนตามพระคืนสู่จุดกลาง
.
เรามาเพื่อก้าวออกจากการเวียน
วางดอกไม้ ธูป เทียน คืนสู่บ้าน
ไม่มีฉันผู้เดิน ผู้ถือ ผู้ศรัทธา
เพียงกระแสปัจจยตาดำเนินไป
.
เนตังมะมะ
เนโสหะมัสมิ
นะ เมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน

 

อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๑๔
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๒

 

ติดตามอ่านบทความ : www.dhammaliterary.org/บทความและหนังสือ/
ติดตามการอบรม : www.dhammaliterary.org/คอร์สการอบรม/