มิมีสิ่งใดให้โทษนอกจากกรรม

 

กรรมเป็นนาย ผู้บริบาลและเบียดเบียน
กำหนดความเป็นและความตาย
ความสุขสบายและโรคระบาด
อยู่ในกำมือของกรรม มิใช่ตัวตน
.
เรามีกรรมร่วมจึงอยู่ร่วมสมัย
ทั้งมวลมิตรและเหล่าอริร้าย
เพราะกรรมร่วมจึงอยู่ร่วมภัย
หาใช่เพียงเพราะใคร
.
มิมีสิ่งใดให้โทษนอกจากกรรม
ห่วงโซ่ของการกระทำและเหตุผล
เป็นไปตามความจริงเรียกว่าธรรม
เพียงสัตว์โลกผู้เวียนว่ายกับทุกข์ทน
.
เราทั้งหลายผู้มีกรรมนำมา
จะเลือกกระทำกรรมใดสืบไป
ชีวิตเป็นของน้อยนัก แต่ช่างหนักหนา
กว่าจะปล่อยจากอัตตาได้
.
โกรธแค้นก็รวดร้าว เศร้าไปก็เสื่อมสูญ
โลภก็ว่างเปล่า กลัวก็เท่านั้น
เป็นแค่กรรม เกิดแต่กรรม
.
ทะเลแห่งทุกข์ช่างแสนกว้าง
ยอมจมดิ่งลึกใช่หนทาง
เพียรว่ายไปถึงฝั่งอันไกลห่าง
ยังมีโอกาสพบเรือแห่งความว่าง
.
อย่าจมตัวเองและดึงผู้อื่นเลย
กรรมนำเรามาถึงจุดนี้แล้ว
มิมีฉันหรือเธอผู้ทำร้าย
เป็นแค่กรรมร่วม เกิดแต่กรรมร่วม
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๓๔
๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๔
.
.
????อ่านบทความอื่นในคอลัมน์นี้
www.dhammaliterary.org/คอลัมน์-บทภาวนาอนัตตา/
.
????เข้าร่วมโครงการ “ห้องเรียน เขียนภาวนา”
www.dhammaliterary.org/เขียนภาวนา