ผลสัมฤทธิ์จากการอบรม “ปฏิบัติ เขียนภาวนา” รอบที่ 2/2564
เดือนธันวาคม – มกราคม 2565 รวม 5 สัปดาห์
https://punnspace.com/p/practice-meditationwriting
ผู้สำเร็จการอบรม 12 ท่าน ได้บอกเล่าว่า มีการเปลี่ยนแปลงตนเอง ดังนี้
- สำรวมระวังกาย วาจา และใจตนเองมากขึ้น
- ปล่อยวางจากการยึดติด
- ปฏิบัติฝึกสมาธิอย่างต่อเนื่องจนจบการอบรม
- รู้สึกว่าใจได้พักเพราะการทำสมาธิอย่างต่อเนื่อง
- ควบคุมอารมณ์ตนเองได้ดีมากขึ้น
- มีสติมากกว่าเดิม เท่าทันความคิดและความรู้สึก
- จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้ามากขึ้น
- ฝึกปฏิบัติด้วยการใช้หลักอานาปนสติตามดูลมหายใจได้
- เข้าใจหลักธรรมและศัพท์บาลีมากขึ้น
- ตามดูตามเห็นกิเลส และกุศลต่างๆ เช่น อัตตา ความอยาก ความยึดติด ฯ ได้ชัดขึ้นและบ่อยขึ้นด้วยการยอมรับ ไม่ต่อต้าน
- มีเครื่องมือเสริมในการฝึกเจริญสติด้วยการเขียนเพิ่มเติมจากการฝึกปฏิบัติในรูปแบบ
- เมื่อเจอสถานการณ์ไม่คาดคิด มีสติ ไม่ตระหนกทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี จากการมีสติ ตลอดการเรียนรู้ 10 วันที่ผ่านมา เป็นสิ่งที่ซึมซับเข้ามาในตัวเองได้อย่างอัศจรรย์
- นิ่งมากขึ้น รับมือกับความคิดกังวลไปล่วงหน้า ได้ดีขึ้น วางความคิด ความกังวล และอยู่กับ ปัจจุบันได้
- พลิกใจให้มองเห็นสองด้าน มองเห็นผล ที่อาจเกิดขึ้น ชั่งใจ มากขึ้น ซึ่งเดิมเป็นคนตัดสินใจเร็ว
- อดทน รอคอยเป็น ไม่เร่งรีบ รีบร้อน ไม่ทำตามใจตัวเองเหมือนแต่ก่อน
- เห็นอัตตา และกิเลสละเอียดของตัวเอง
- เห็นกิเลสที่ผุดออกมา อันเกิดจากอาสวะที่หมักหมม
- ลายมือเขียนเปลี่ยนไปในทางที่ดี อ่านง่าย ไม่ยุ่งเหยิง
- สติละเอียดและจับอารมณ์ไวขึ้น
- มีความพยายามและวางใจตนเอง
- มีฉันทะในการนั่งสมาธิ และนั่งได้นานมากขึ้นกว่าเดิม
- เกิดโยนิโสมนสิการในเรื่องต่างๆ และระวังในวิปัสนูปกิเลสมากขึ้น
- มีความเพียรในการถือศีล มรรค และโพชฌงค์
- เข้าใจตัวเอง ได้ทบทวนตนทำให้กระจ่างบางเรื่องมากขึ้น
- จัดการเวลาได้ดีขึ้น ทำให้วุ่นวายน้อยลง ใจนิ่งขึ้น
- การเขียนจากที่ตอนแรกตึง กดดัน ต้องบังคับ น้อยลง
- อยู่กับปัจจุบันมากขึ้น และช้าลง
- นอนหลับง่ายขึ้น จากเดิมที่นอนหลับแล้วมีความคิดวนเวียนก็ได้ใช้การฝึกลมหายใจ จดจ่อกับสิ่งเดียวทำให้หลับง่าย
- เห็นเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องธรรมดา
- คิดน้อยลงในการปฏิบัติ กล้าตัดสินใจลงมือทำ
- สติชัดเจน กำหนดจุดปักใจ ชัด
- โฟกัสมากขึ้นและฟุ้งซ่านน้อยลง
- เข้าใจคำว่า น้อยแต่มาก
- เห็นความโลภ เพราะกลัวหรือกังวลกับอนาคตมากเกินไป
- หายใจยาวขึ้น และระลึกรู้ตามละเอียดกว่าเดิม
- กล้าเอาชนะความขี้เกียจของตนเอง
- เห็นว่าตนเองปฏิบัติมาถึงไหน และจะสังเกตตนเองอย่างไร แก้ไขอย่างไร จากการใช้แบบฟอร์มทบทวน
- ได้เรียนรู้ว่ากิเลสมีลักษณะอย่างไร แบ่งออกเป็นอย่างไรบ้าง
- ได้ใคร่ครวญชีวิตตนเองที่ผ่านมา เห็นความหมายของการปล่อยวาง และสมดุลทางกายใจ
- ละลายพฤติกรรม คลายยึดติดจากตัวกู ตัวตนของกู
- รู้สึกมีพลังสดใหม่ในการเริ่มต้น และผ่อนคลาย
- อ่อนน้อมถ่อมตน
และได้บอกเล่าว่าเกิดการเรียนรู้หรือได้ข้อคิด ดังนี้
- ความอยากนำมาซึ่งความทุกข์
- ธรรมทั้งหลายทั้งปวงไม่มีตัวตน สรรพสิ่งล้วนไม่มีตัวตน
- เราทำกรรมอะไรไว้ย่อมได้รับสิ่งนั้น
- การยึดติดสิ่งใดล้วนเป็นความหลงไปทั้งสิ้น
- ทำอะไรช้าลงช่วยให้ทันผัสสะ ทันผัสสะจบทุกอย่าง
- ทุกอย่าง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไตรลักษณ์
- ลมหายใจมีคุณค่า
- การใช้ชีวิตอย่างมีสติ และมีความปราณีตมาก ช่วยฝึกให้ตนเองให้ตามดูตามรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับจิต เพื่อให้รู้ ยอมรับ และละสิ่งเหล่านั้น
- การปฏิบัติควรฝึกฝนอย่างต่อเนื่องเพื่อให้สติมีกำลังในการฝึกเจริญสติในชีวิตประจำวันต่อไป
- การใช้ชีวิตอย่างมีสติ ด้วยความไม่ประมาท บนทางสายมรรค8 คือทางสายเอกที่สุด
- ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ เมื่อเราใช้ใจ บวกปัญญา ไม่มีสิ่งใดที่เราทำไม่ได้
- ได้เรียนรู้เกี่ยวกับข้อธรรมที่ชัดเจนและนำไปใช้ง่าย
- เห็นปัญหาและใจที่แตกต่างจากการฟังเพื่อนๆ ในกลุ่ม
- ชีวิตคนไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้แน่นอน ไม่มีอะไรที่เป็นของๆ เรา แม้แต่ร่างกาย ถึงวันหนึ่งก็ต้องลา
- ธรรมะนำมาใช้ได้กับทุกเวลา และทุกสถานการณ์ของชีวิต
- ถ้าทำด้วยความพอดี ความเครียดไม่เกิด
- ไม่มีสิ่งใดยากต่อการเรียนรู้ อยู่จะเรียน พัฒนา หรือลงมือทำไหม
- ศรัทธา นำมาสู่ความสำเร็จ
- เมื่อมีสิ่งใดขัดใจ ให้หยุดก่อนจะทำ คิด หรือพูด… ตรงได้จากการฝึกขัดใจตัวเองในการเขียนภาวนา
- ทำสิ่งใดก็ตาม อย่าจับปลาสองมือ เพราะทำให้จิตใจวุ่นวาย
- จงมีสัจจะ ศีล และมรรคแปดในการดำรงชีวิต
- สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ทำให้ดีอย่าปล่อยให้โอกาสผ่านไป
- เห็นตัวอย่างที่ดีของการเสียสละ ความมุ่งมั่นความตั้งใจ เพื่อผู้อื่น
- อย่าทำตามใจตัวเองจนเคยชิน ติดอยาก โลภ ละโมบ ไปเรื่อย พึงดูอาการของมัน ปรามบ้าง ปราบบ้าง
- คิดให้ทันใจ อยู่กับความรู้สึกของตัวเองวันละน้อยเป็นสิ่งที่ต้องทำ
- ความเร็วของจิต ไม่ได้มีมาแต่กำเนิด แต่เพราะจิตถูกฝึกให้เข้มแข็งด้านความเร็วจนสติตามไม่ทัน จนลืมลมหายใจ ต้องฝึกจิตใหม่
- ควรใช้ชีวิตโดยมีธรรมะเป็นทางออกในทุกๆ วัน
- ควรหยุดคิดล่วงหน้าเยอะจนไม่ทำอะไรเลย หรือเครียด ให้เปลี่ยนเป็นโฟกัส คิดแล้วทำ กล้าตัดสินใจ
- ความว่าง และ การปล่อยวาง เป็นคุณต่อชีวิต
- การภาวนาสามารถทำในรูปแบบใดก็ได้ หากมีหลักถูกต้อง
- มองสิ่งต่างๆ ด้วยใจเป็นกลาง ไม่เอนเอียงไปกับการรับรู้ ไม่เพิ่มไม่พอก ละจดจำ เห็นเป็นเพียงการตีความ
- อย่าหยุดเก็บสุข มองให้เห็นเป็นอารมณ์แล้วดึงกลับมา
- ถ้า ”อยาก” ให้หยุด ทบทวนเพื่ออุดช่องโหว่ความเคยตัว
- อย่าเผลอ อย่าหลง อย่าติดตน
- ที่จริงตัวกูมีตั้งต้นแต่ต้น พัวพันไม่พ้น นึกว่าสติล้น แต่กลับจน มีน้อยนิด เพราะมัวคิด ติดตัวเอง จนตุงตัว
- การติดกับอะไรๆ ทำให้เราไม่มีอิสระจริงๆ ทุกอย่างที่ทำไปล้วนคาดหวังไม่จบสิ้น มาจากการมีอัตตาทั้งสิ้น
