“ให้รักนำทาง”
คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก #๕ โดย น้องเล็ก
“Like dark turning into day
Somehow we’ll come through
Now that I’ve found you
Love will find a way.”*
ฉันเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่ามนุษย์แต่ละคนแตกต่างกัน แตกต่างทั้งเชื้อชาติ ศาสนา ทัศนคติและความเชื่อ ซึ่งมีผลมาจากการกระทำที่ต่างกัน ผลลัพธ์ที่ออกมาจึงไม่เหมือนกัน แต่ฉันก็เชื่ออีกว่ามนุษย์เรานี่ช่างเหมือนกันเสียนี่กระไร ทั้งความรู้ไม่จริง ทั้งมีความฝัน ความอยาก ความชอบ และความรัก… ความรักนี่แหละที่เป็นบ่อเกิดของสรรพสิ่ง ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงเชื่อมั่นในความรักนักหนา ทั้งๆ ที่มันเป็นนามธรรม พิสูจน์ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าไม่ได้ แต่ฉันก็เชื่อมาโดยตลอดว่า ความรักเป็นบ่อเกิดของทุกสิ่งจริงๆ
‘แตกต่างเหมือนกัน’ ท่ามกลางโลกที่มีผู้คนมากหน้าหลายตา ร้อยพ่อพันแม่ บัณฑิตแลนักปราชญ์ผู้แสวงหาความจริงอาจรู้สึกเหว่ว้าได้ง่ายๆ ยิ่งเป็นบัณฑิตผู้มีไหวพริบสติปัญญาเฉียบ ความเบื่อหน่ายในชีวิตมนุษย์ย่อมเกิดขึ้นภายในใจของบัณฑิตผู้นั้นอย่างแน่นอน หากผู้นั้นปรารถนาความหลุดพ้น ก็จะสามารถน้อมกายและใจเข้าสู่การฝึกฝนเดินบนทางสายกลางได้โดยง่ายดาย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเขาจะต้องมีกำลังสมาธิและมีศีลเป็นพื้นฐานที่มั่นคงอยู่ก่อน เปรียบดั่งเสบียงอาหารและการเตรียมความพร้อมของร่างกาย เพื่อการเดินทางตามมรรคาสายกลาง
‘Every cloud has a silver lining’ ‘ทุกปัญหามีทางแก้’ ‘แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์’ หรือแม้กระทั่ง ‘ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ’ คำคมปลอบประโลมใจให้มีความชุ่มชื้น ให้มองโลกในแง่ดี ให้มีความฝันและความหวัง คำเหล่านี้สรรสร้างภาพงดงามในวันที่ฟ้าปลอดโปร่ง แต่ถ้าหากพายุเข้าเมื่อใด คำพูดเหล่านี้ไม่ได้ทำหน้าที่แก้ปัญหาหนักนั้นได้เลย กลับกัน… การกระทำต่างหากที่จะนำพาให้รอดพ้นภัยร้ายได้ โดยเฉพาะเมื่อการกระทำแปรผกผันกับคำพูด ก็แทบไม่ต้องเอ่ยคำใดๆ ออกมาเลยก็ย่อมได้
แต่ด้วยความที่ชีวิตสามารถมีทุกรสชาติ… ดังนั้นการมุ่งฝ่าพายุไปเพียงลำพังอาจทำให้เบื่อหน่ายในความจำเจของชีวิตได้มาก การเติมความหอมหวานลงไปในยาขมย่อมเปรียบเสมือนกับการชาร์ตประจุไฟฟ้าให้เก็บไว้ในตัวเก็บประจุ จะได้มีแรงเดินหน้าทำงานต่อไป
ในช่วงเวลาที่ฉันเบื่อหน่ายและสิ้นหวังจนถึงขีดสุด… ฉันกลับได้รับของหวานชั้นเลิศ บทกวีแห่งจินตนาการบทนี้ช่วยเติมเต็มจิตวิญญาณที่ใกล้จะหมดไฟของฉัน แต่ก็น่าแปลกที่ช่วงเวลาเหล่านั้นเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ เหมือนกับเป็นสัญชาติญาณ เป็นสิ่งที่ต้องทำแน่นอนอยู่แล้ว… ฉันจึงยิ่งรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณแผ่นดินนี้และผู้คนทุกคนที่เคยประสบพบเจอมากยิ่งขึ้นไปอีก…
*เพลง Love will find a way
จากภาพยนตร์แอนิเมชั่น The Lion King 2