“อารมณ์ศิลปะ”
คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก #๘ โดย น้องเล็ก
“We rip the start, the colors disappear
I never watch the stars there’s so much down here
So I just try keep up with them
Red, orange, yellow flicker beat sparking up my heart.”*
เขาว่ากันว่าศิลปินเมื่อผิดหวังหรือไม่พอใจในบางสิ่งบางอย่าง จะสามารถสร้างผลงานชิ้นเอกได้ ณ เวลานั้น เขาจะทุ่มเทหัวใจและฝีมือสร้างสรรค์ผลงานที่สะท้อนถึงความเจ็บปวดและโศกเศร้า ระบายความไม่ได้ดั่งใจและโทสะ ซึ่งฝังรากหยั่งลึกในหัวใจของเขาออกมาสู่งาน ความผิดหวังยิ่งรุนแรงมากเท่าใด อารมณ์ที่ส่งต่อสู่ชิ้นงานก็จะมีความจริงจังมากขึ้นเท่านั้น สร้างสรรค์ศิลปะประดับคู่โลกใบนี้ได้อย่างเต็มภาคภูมิ
ฉันไม่เคยอยากสร้างสรรค์ผลงานศิลปะเลยด้วยซ้ำไป เพราะฉันไม่เห็นถึงความสวยงามที่งานศิลปะมีนอกเหนือไปจากวัตถุธรรมดาก็มีได้ วันเวลาที่ผ่านไปทำให้ฉันรู้ว่างานเขียนก็เป็นศิลปะแขนงหนึ่งเช่นเดียวกัน ศิลปะประเภทเดียวที่อยู่ในรูปแบบของการบันทึกความรู้ความทรงจำเป็นลายลักษณ์อักษร เป็นศิลปะที่น่าหลงใหลยิ่งกว่าศาสตร์ใดที่เคยพบพาน
‘ฉันต้องเขียนหนังสือ’ คือสิ่งที่ฉันท่องจำอยู่ในใจนับตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันหลงรักถ้อยคำโวหารและสำนวนภาษาของนักเขียนผู้ทรงภูมิ แต่ฉันไม่เคยยอมรับกับตัวเองด้วยเหตุว่า ‘ฉันไม่เชี่ยวชาญด้านภาษามากพอ’ ช่างเป็นข้ออ้างอันถ่อมตน หรือความอ่อนแอไม่คิดสู้กันแน่?
ฉันสามารถเขียนหนังสือได้ แน่นอน เป็นอย่างนั้นอยู่แล้วละ สิ่งที่ขาดไปก็มีเพียงสิ่งเดียว แต่สำคัญเหลือหลาย หากไม่มีแล้วไซร้ ผลงานก็ไม่ต่างจากตำราที่สิ้นชีวิตไปแล้ว สิ่งนั้นก็คือ ‘อารมณ์ศิลปิน’
ศิลปินสะสมอารมณ์ต่างๆ ไว้มากมาย เพื่อรอวันที่จะถ่ายทอดสู่ชิ้นงานของเขา เขาใช้หัวใจวาด มิใช่มือ สีสันคือบ้านของเขา ผืนผ้าใบสีขาวเปรียบเสมือนความไร้เดียงสา บริสุทธิ์และอ่อนโยน ลายเส้นที่แต่งแต้มลงไปคือน้ำเลือดที่หลั่งไหลรินไม่ขาดสาย จนกระทั่งหยดสุดท้าย เป็นตัวที่สำคัญมากยิ่ง เป็นตัวกำหนดความเป็นความตาย
ฉันเขียนได้อย่างศิลปินก็ต่อเมื่อฉันมีเรื่องราวที่ไม่สมหวังจึงต้องถ่ายทอดมันออกมาเพื่อทบทวนกับตัวเองเท่านั้น หากผู้อื่นต้องการชมผลงานของฉัน ฉันจะต้องจัดการตบแต่ง เรียบเรียงในรูปแบบใหม่ซึ่งเขาผู้นั้นต้องเข้าใจได้ ดังนั้นฉันต้องฝึกฝนพัฒนาทักษะงานเขียน จึงจะบรรยายโวหารในแบบที่ฉันต้องการได้
ถึงแม้ว่าประสบการณ์สีดำจะถูกเก็บสะสมเพื่อถ่ายทอดลงสู่ผลงานก็ตามที แต่ตราบใดที่นักเขียนรู้สึกแวงระวัง ไม่มั่นคงทางจิตใจ เขาก็ไม่สามรถจะเขียนสิ่งใดได้ นักเขียนจะต้องมีความผิดหวังมากเพียงพอบวกกับความสุขสงบและสบายใจที่จะถ่ายทอดผลงานออกมาให้เป็นรูปเป็นร่าง เป็นสีดำในสีขาว สีขาวในสีดำ
*Yellow flicker beat – Lorde