Category: ข้อเขียนจากผู้เรียน

ชื่อเรื่อง เสียงจากใจตะลิงปลิง สิรินันท์ นิลวรางกูร (กุ๊กไก่) งานเขียนต่อยอดจากบันทึกอบรม เขียน=มหัศจรรย์ชีวิต   “เรื่องแค่นี้ทำไมต้องตะคอกใส่กันด้วย ฉันพยายามทำดีกับเธอทุกอย่าง ยอมเธอทุกอย่าง ไม่เคยอารมณ์เสียใส่ แล้วทำไมต้องตะคอกใส่กันด้วย” เสียงแห่งความน้อยใจและเสียใจตะโกนก้องอยู่ในหัวหลังจากที่โดนน้องตะคอกใส่เรื่องทิ้งกะทิที่เหลือจากกล้วยเชื่อม แต่ก็ได้แต่ส่งเสียงตะโกนอยู่ข้างใน ไม่กล้าที่จะตะโกนออกมาหรือตะคอกกลับ พยายามทำสีหน้าให้ปกติ ทั้งๆ ที่กำลังจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว รีบวางของและแอบเข้าไปร้องไห้คนเดียวในห้อง เหมือนเช่นทุกครั้งที่โดนน้องหรือแม่ดุหรือทำอารมณ์เสียใส่โดยที่เราไม่สามารถแสดงอารมณ์ได้ มิฉะนั้นจะเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาทันที นั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวรู้สึกเจ็บอยู่ในใจว่าทำไมเราตอบโต้ไม่ได้ ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้ ทำไมเขาแสดงอารมณ์ใส่เราได้ แต่ทำไมเราแสดงอารมณ์ใส่เขาไม่ได้ ทำไมฉันต้องเป็นฝ่ายห่วงเขา ทำอะไรต่อมิอะไรให้เขา ในขณะที่เขาไม่ได้คิดถึงความต้องการของฉันเลย ฉันอยากจะออกไปจากที่นี่ ไม่อยากอยู่ ฉันอยากจะไปอยู่ในที่ที่ฉันสามารถทำตามใจฉันเองได้บ้าง ฉันต้องการอิสรภาพ หลังจากนั่งร้องไห้อยู่สักพักใหญ่จนความอัดอั้นข้างในบรรเทาไปบ้างแล้ว เจ้าหลานชายตัวเล็กมาร้องเรียกหน้าห้อง “ดูสิ ห่วงมาผูกคอแล้ว” แล้วก็เดินออกไปหาหลาน ไอ้ตัวเล็กชวนเดินออกไปที่สนามหน้าบ้าน ให้เรานั่งมองเขาเล่น เขาหยิบกิ่งไม้มากิ่งหนึ่ง สมมุติว่าเป็นดาบ ไล่ฟันต้นไม้พร้อมส่งเสียงฉับๆๆ เควี้ยวๆๆ ไปตามเรื่อง แล้วก็มาที่ต้นตะลิงปลิง เอาดาบฟันต้นตะลิงปลิงด้วยความเมามัน ฟันลูกตะลิงปลิงลงมาแล้วก็ฟันๆๆๆๆ ลูกตะลิงปลิง มองดูหลานเล่นแล้วก็คิดในใจว่า “ต้นตะลิงปลิงจะเจ็บไหมนะ” เมื่อมีโอกาสจีงเดินไปหาต้นตะลิงปลิง เอามือลูบลำต้นเขาเบาๆ พร้อมกับถามเขาในใจอย่างอ่อนโยนว่า “เจ็บไหม”… Continue reading เสียงจากใจตะลิงปลิง – สิรินันท์ นิลวรางกูร (กุ๊กไก่)

“ของวิเศษที่ถูกลืม” คุณนก ปุณณมา ศิริพันธ์โนน งานเขียนต่อยอดจากการเรียนรู้ คอร์ส เขียน=มหัศจรรย์ชีวิต ถ้าเอ่ยถึง”เจ้าแมวสีฟ้าตัวกลม“ น้อยคนนักที่จะบอกว่าไม่รู้จัก“โดราเอมอน” โดยเฉพาะคนในวัยเดียวกับฉัน เจ้าแมวตัวนี้เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลจากแดนปลาดิบมาเป็นขวัญใจเด็กไทยมานานกว่า 30 ปี … ย้อนไปในวันที่เด็กน้อยวัย 10 ขวบอย่างฉันได้อ่านเรื่องราวของเจ้าหุ่นยนต์แมวตัวนี้ที่โลดแล่นอยู่บนหน้ากระดาษในหนังสือการ์ตูนแปล มันช่างเรื่องราวที่สนุกสนาน เต็มไปด้วยจินตนาการ แตกต่างไปจากหนังสือการ์ตูนไทยที่เคยได้อ่านมา ดังนั้นโดราเอมอนจึงกลายเป็นหนังสือการ์ตูนที่ฉันรอคอยที่จะได้อ่านเรื่องราวตอนใหม่ๆ … อะไรที่ทำให้เจ้าหุ่นยนต์แมวตัวนี้ทำให้ฉันหลงรักได้ตั้งแต่แรกรู้จัก ก็บรรดาของวิเศษในกระเป๋ามิติที่4 นั่นไง ใครๆก็อยากได้ โดยเฉพาะประตูไปไหนก็ได้ และคอปเตอร์ไม้ไผ่ ถือเป็นของวิเศษชิ้นโปรดของฉันเลยทีเดียว ถ้าได้มีเจ้าโดราเอมอนอยู่ที่บ้านสักตัวก็คงดี ปัญหาต่างๆคงแก้ไขได้ไม่ยาก ความใฝ่ฝันความคาดหวังคงสัมฤทธ์ผลอย่างแน่นอน … เมื่อเด็กน้อยเติบโต เรื่องราวของเจ้าแมวสีฟ้าและของวิเศษก็ค่อยๆจางหายไป แต่ในบางวันที่เป็นวันแย่ๆที่น่าเหนื่อยล้า ท้อแท้ วันที่ทุกสิ่งรอบตัวมันดูจะผิดพลาดไม่เสียหมด ทำอะไรก็ติดขัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ประหนึ่งว่าเมื่อตอนเช้าฉันคงจะก้าวขาผิดข้างออกจากบ้าน ในวันแบบนี้ถ้ามีเจ้าโดราเอมอน เป็น”ฮีโร่”ขี่ม้าขาวมาพร้อมของวิเศษมากมายก็คงดี มาช่วยแก้ไขสถานการณ์ให้ดีขึ้น มาฉุดฉันขึ้นจากวังวนแห่งความโชคร้ายต่างๆ ว่าแต่ … เจ้าของวิเศษต่างๆมันช่วยฉันสมหวังได้จริงหรือ … ในเวลาพบเจอปัญหา เวลามีความทุกข์ หลายครั้งฉันมักหวังพึ่งความช่วยเหลือจากคนอื่น ไม่เว้นแม้การภาวนาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยเหลือ เพราะเชื่อว่าคนอื่นจะเป็น”ฮีโร่” ที่หยิบยื่นทางออกดีๆให้ได้ เพราะการเฝ้ารอคอยที่จะพบ”ฮีโร่”… Continue reading “ของวิเศษที่ถูกลืม” คุณปุณณมา ศิริพันธ์โนน

“หัวใจทองคำ” ปุณณมา ศิริพันธ์โนน (นก) งานเขียนต่อยอดคอร์ส เขียน=มหัศจรรย์ชีวิต ถ้าพูดถึง “โรโบคอน” หรือ “เจ้าหุ่นคอมพิวเตอร์” เชื่อว่าเด็กๆรุ่นใหม่คงไม่มีใครรู้จัก แต่ถ้าลองถามเพื่อนๆที่อายุอานามสักสามสิบปลายๆขึ้นไป คงมีคนร้องอ๋อบ้าง ไม่มากก็น้อย ^__^ … เจ้าหุ่นตัวนี้เป็นหุ่นกระป๋องสีแดง ที่มีแขนขาเป็นท่อยางย่นสีเทาเงินและมีเครื่องยนต์อยู่ด้านหน้า ฝาหน้าท้องเปิดได้คล้ายกระโปรงรถยนต์ เพราะเค้าว่ากันว่า รูปร่างของโรโบคอนเลียนแบบมาจากรถโฟล์คเต่า เรื่องราวของโรโบคอนเป็นภาพยนตร์ซีรีย์จากญี่ปุ่น ซึ่งได้นำเข้ามาฉายทางทีวีเมื่อหลายสิบปีก่อน … ฉันเองก็เป็นหนึ่งในแฟนคลับของเจ้าหุ่นโรโบคอนในสมัยนั้น เจ้าหุ่นโรโบคอนเป็นนักเรียนของโรงเรียนฝึกหุ่นยนต์ โจทย์ที่โรโบคอนและเพื่อนหุ่นยนต์ได้รับมอบหมายในทุกอาทิตย์ ก็คือการช่วยเหลือผู้คน และฝึกฝนให้มีจิตใจดีงาม การทำความดีทุกครั้งจะได้คะแนนเก็บสะสมไปเรื่อยๆ และเมื่อภารกิจจบลงท่านอาจารย์ก็จะมาสรุปคะแนน ดังนั้นโรโบคอนจึงมุ่งมั่นทำความดีอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้คะแนนหนึ่งร้อยเต็ม แต่ด้วยความซุ่มซ่าม ไม่รอบคอบ และความกลัวแมลงสาบ ทำให้โรโบคอนมักพลาดจนถูกหักคะแนนเป็นศูนย์เกือบทุกครั้ง ในตอนเด็กฉันก็จะคอยลุ้น คอยเชียร์โรโบคอนเสมอ และจะเศร้าเสียใจไปด้วยทุกครั้งที่เจ้าหุ่นได้ศูนย์คะแนน … ถึงจะพลาดนับครั้งไม่ถ้วน แต่โรโบคอนก็ไม่เคยย่อท้อในการทำความดี จนในท้ายที่สุดโรโบคอนก็ได้คะแนนเต็มและได้”หัวใจทองคำ”ตอบแทน ในวัยเด็กแง่คิดหลักๆที่ฉันได้จากโรโบคอนเป็นแบบตรงไปตรงมา คือ … ต้องหมั่นทำความดี อย่าประมาท อย่าซุ่มซ่าม อย่าท้อ … แต่มาวันนี้ ในวันที่ผ่านประสบการณ์มามากมายในชีวิต เมื่อมองย้อนกลับไปหาเจ้าหุ่นโรโบคอน ฉันกลับมองเห็นแง่มุมที่มีมิติหลากหลายมากขึ้นและแตกต่างไปเดิม… Continue reading “หัวใจทองคำ” ปุณณมา ศิริพันธ์โนน (นก)

  หนังสือรวมบทเรียน ความรู้สึก และการค้นพบ จากคอร์สกึ่งออนไลน์เขียนเปลี่ยนชีวิต#4@2557ในหัวข้อ “เขียน=ปลดปล่อยชีวิต” ชุดที่สองโดยศูนย์การเขียนเปลี่ยนชีวิต โครงการธรรมวรรณศิลป์งานเขียนชิ้นนี้คือการรวบรวมส่วนหนึ่งจากบันทึกและการทบทวนจากผู้เข้ารับการอบรม  ประสบการณ์และหัวใจเหล่านี้คือตัวแทนของชีวิตมนุษย์คนหนึ่งในโลก   ดาวโหลดหนังสือได้ที่ http://www.ebooks.in.th/ebook/27637/บทเรียน_ความรู้สึก_และการค้นพบ-เขียนปลดปล่อยชีวิต57/