Category: อนุสารธรรมวรรณศิลป์

“ยิ่งกลัวยิ่งสูญเสีย” ……การพบและการพรากล้วนมีคุณค่าความหมาย แสงตะวันยามตื่นจากหลับใหล แสงสีทองผ่องอำไพ ประกายจับน้ำค้าง ช่างงดงามนัก แต่แสงตะวันยามล่วงลับก็งามมิแพ้กัน… “พรหมโวหาร” ……เมื่อเราค้นใจเราจนเข้าใจ เราย่อมเห็นว่ามีสิ่งงดงามอยู่ข้างในนี้มากมาย โดยเฉพาะความรักที่แนบเนาดั่งเมล็ดภายใน หากวาจาเป็นดั่งผลที่งอกงามจากสวนหัวใจแล้ว เราย่อมเลือกได้ที่จะนำสิ่งที่ดีที่สุดมอบแก่คนอื่นๆ… “ให้รักนำทาง” …… Like dark turning into day Somehow we’ll come through….   อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ๑๕ ณ พฤศจิกายน ๒๕๕๘ ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๑๒ อนุสารรายครึ่งเดือน คืนเดือนเพ็ญและคืนเดือนมืด   ความหลังครั้งยุวชนสยาม ตอนที่ ๒ ก่อร่าง คอลัมน์ ลมหายใจจับปากกา ตอน ยิ่งกลัวยิ่งสูญเสีย คอลัมน์ ปัญญามีความรัก ตอน พรหมโวหาร คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก ตอน  ให้รักนำทาง คอลัมน์… Continue reading อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับที่ ๑๕

“กล้ารัก” ……ความรักก็เป็นอีกชื่อหนึ่งของอภัยทานนะน้อย เธอเคยได้ยินไหมว่า “ความรักที่แท้จริงคือสิ่งที่ละลายหัวใจน้ำแข็ง กำแพงแห่งความกลัว” เมื่อน้อยรักสิ่งใด น้อยจะไม่มีความระแวงสิ่งนั้นเลย… “มองเปลี่ยนมุม” ……เพราะที่แท้จริงแล้วทุกสิ่งไม่ได้มีด้านเดียวหรอก คนธรรมดาอาจจะอยากเห็นแค่ด้านเดียวเพราะเขาพอใจอยู่แค่นั้น แต่หากเขาปรารถนาที่จะเป็นบัณฑิต เขาจะต้องใช้น้ำล้างกาวนั่นเสียก่อน… “ภาพที่พาฉันกลับบ้าน” ……ฉันเคยหลงใหล ด้วยใจไขว่คว้า ดิ้นรนโหยหา เหว่ว้าความคิดคำนึง ฝันใฝ่ถึงรัก อ้อมกอดเยียวยา…       อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๔ ณ พฤศจิกายน ๒๕๕๘ 
แรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๑๑ 
อนุสารรายครึ่งเดือน คืนเดือนเพ็ญและคืนเดือนมืด อ่านเพื่อประจักษ์ชีวิต ลิขิตเพื่อใคร่ครวญตน   ดาวน์โหลดได้ที่ อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๔ https://www.dhammaliterary.org/wp-content/uploads/2015/11/อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๔.pdf     คอลัมน์ประจำฉบับ ความหลังครั้งยุวชนสยาม ตอนที่ ๑ จุดเริ่มต้น คอลัมน์ กรุณามีแสงนำ ตอน กล้ารัก คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก ตอน มองเปลี่ยนมุม คอลัมน์กวี สัมผัสใน… Continue reading อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับที่ ๑๔

“บทเรียนราคาแพง” ……มือที่เอื้อมมาสัมผัสมือฉันเบาๆสิ่งที่ฉันพยายามหาเหตุผลจากมือคู่นั้นมันเป็นเพียงสัมผัสอุ่นๆที่เต็มไปด้วยใจความขุ่นมัวในใจของฉัน แม้ว่ามือคู่นี้จะมาพร้อมกับคำว่า “เหนื่อยไหมวันนี้”… “อิสระแห่งการยอมรับ” ……เรามักมองว่า ความเป็นอิสระ หรือ การมีอิสระ คือการทะลุออกนอกกรอบ คือการแหกคอกหรือแหกกฎเงื่อนไข หรือคือการโบยบินไปแสนไกลจากที่ที่อยู่ ณ ตอนนี้… “หลากรสในหนึ่ง” ……สิ่งที่น่าตลกก็คือ ไม่ว่าทุกอย่างจะเละเทะ ขาดๆ เกินๆ บ้าง ตั้งไฟแรงเกินบ้าง ใช้เวลานานเกินไปบ้าง บทสรุปของชีวิตคือการยอมรับ…   อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับที่ ๑๓ ณ พฤศจิกายน ๒๕๕๘ 
ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ 
อนุสารรายครึ่งเดือน คืนเดือนเพ็ญและคืนเดือนมืด อ่านเพื่อประจักษ์ชีวิต ลิขิตเพื่อใคร่ครวญตน ดาวโหลดได้ที่ อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๓ https://www.dhammaliterary.org/wp-content/uploads/2015/10/อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๓.pdf     ลำดับบทความในอนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับ ๑๓ ๑. งานเขียนรางวัลธรรมวรรณศิลป์ เรื่อง บทเรียนราคาแพง ๒. คอลัมน์ ลมหายใจจับปากกา ตอน อิสระแห่งการยอมรับ… Continue reading อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับ ๑๓

  “แน่ใจรัก” …รักเช่นนี้จึงเป็นเพียงวิธีการ เราหลบเลี่ยงมิกล้าเผชิญต่อความรู้สึกที่ซ่อนในเงาใจ ละทิ้งความต้องการพื้นฐานของตน แล้วหวังพึ่งพาสิ่งภายนอกตัว เมื่อเรามิได้แน่ใจรักต่อตัวเอง เราจึงมิอาจแน่ใจรักต่อใครแท้จริง… “รักลงรอย” …ฉันนึกถึงคำถามนี้ขึ้นมา เมื่อรู้สึกว่า สิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตได้โบยบินจากไปแล้ว… “พันธสัญญาแห่งความเงียบงัน” …ถ้อยคำทั้งหลาย ล้วนเดินทางมาแสนไกล ล้ำลึกจากโลกภายใน ท้องทะเลหัวใจแห่งเธอ ยามคลื่นซัดโครมเข้าใส่ ฉันเฝ้าฟังดั่งหาดทราย…   อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๒ ณ ตุลาคม ๒๕๕๘ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ 
อนุสารรายครึ่งเดือน 
คืนเดือนเพ็ญและคืนเดือนมืด ดาวโหลดได้ที่ อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๒ https://www.dhammaliterary.org/wp-content/uploads/2015/10/อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๒.pdf   ลำดับบทความในอนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับ ๑๒ ๑. งานเขียนรางวัลธรรมวรรณศิลป์ เรื่อง ความทุกข์กับชีวิตของฉัน ๒. คอลัมน์ ลมหายใจจับปากกา ตอน แน่ใจรัก ๓. คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก ตอน รักลงรอย ๔. คอลัมน์กวี สัมผัสใน “พันธสัญญาแห่งความเงียบงัน”… Continue reading อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับ ๑๒

อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับที่ ๑๑ ณ กันยายน ๒๕๕๘ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ 
อนุสารรายครึ่งเดือน 
คืนเดือนเพ็ญและคืนเดือนมืด อ่านเพื่อประจักษ์ชีวิต ลิขิตเพื่อใคร่ครวญตน ดาวโหลดได้ที่  อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๑ https://www.dhammaliterary.org/wp-content/uploads/2015/09/อนุสารธรรมวรรณศิลป์๑๑.pdf     ลำดับบทความในอนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับ ๑๑ ๑. งานเขียนรางวัลธรรมวรรณศิลป์ เรื่อง ขอบคุณทุกๆทุกข์ ๒. คอลัมน์ ลมหายใจจับปากกา ตอน แลกด้วยชีวิต     ภาพประกอบจากการอบรม ณ สำนักสงฆ์เขาชะเมาวิมุติ ร่วมกับโครงการภาวนาคือชีวิต ในวันที่ ๒๒ ถึง ๒๔ กันยายน ๒๕๕๘   { ธรรมวรรณศิลป์ มี ๒ นัยยะสำคัญ {หนึ่ง วรรณศิลป์ที่ส่งมอบความดี ความงาม และความจริงแก่ผู้อ่านและสังคม สอง… Continue reading อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับที่ ๑๑

อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับ ๐๙ ณ สิงหาคม ๒๕๕๘ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๙ 
อนุสารรายครึ่งเดือน คืนเดือนเพ็ญและคืนเดือนมืด   อ่านเพื่อประจักษ์ชีวิต ลิขิตเพื่อใคร่ครวญตน   ลำดับบทความในอนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับ ๐๘ ๑. งานเขียนรางวัลธรรมวรรณศิลป์ เรื่อง ความทุกข์กับชีวิตของฉัน ๒. คอลัมน์ ลมหายใจจับปากกา ตอน ถ้อยคำของแม่ ๓. คอลัมน์ ปัญญามีความรัก ตอน ธงใจเหนือความกลัว   “คุณประโยชน์จากบทความในอนุสารฉบับนี้ ขออุทิศแก่คนดีและดวงวิญญาณบริสุทธิ์จำนวนมาก 
ซึ่งล่วงลับกับภัยร้ายในประเทศเราและไกลออกไป และขออุทิศแด่ดวงวิญญาณที่เสียสละตนบนเส้นทางแห่งมหาพรหม” บทความลมหายใจจับปากกานี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อหาเบื้องหลังการอบรม “เขียน = ปลดปล่อยชีวิต” ซึ่งครั้งนี้ได้ใช้เนื้อหาความเป็นแม่ เป็นหนึ่งในแกนหลักของกระบวนการ   ดาวโหลดอนุสารได้ที่ อนุสารธรรมวรรณศิลป์๐๙ https://www.dhammaliterary.org/wp-content/uploads/2015/08/อนุสารธรรมวรรณศิลป์๐๙.pdf   { ธรรมวรรณศิลป์ มี ๒ นัยยะสำคัญ… Continue reading อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับที่ ๙

อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ๐๘ ณ สิงหาคม ๒๕๕๘ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ 
อนุสารรายครึ่งเดือน คืนเดือนเพ็ญและคืนเดือนมืด ดาวโหลดได้ที่ อนุสารธรรมวรรณศิลป์๐๘ https://www.dhammaliterary.org/wp-content/uploads/2015/08/อนุสารธรรมวรรณศิลป์๐๘.pdf     อ่านเพื่อประจักษ์ชีวิต ลิขิตเพื่อใคร่ครวญตน   ลำดับบทความในอนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับ ๐๘ ๑. งานเขียนรางวัลธรรมวรรณศิลป์ เรื่อง เสียงเพลงในแสงและเงา ๒. คอลัมน์ ลมหายใจจับปากกา ตอน พามือเธอวางที่สายธาร ๓. คอลัมน์ ปัญญามีความรัก ตอน ในกงล้อมีเรา     { ธรรมวรรณศิลป์ มี ๒ นัยยะสำคัญ {หนึ่ง วรรณศิลป์ที่ส่งมอบความดี ความงาม และความจริงแก่ผู้อ่านและสังคม สอง วรรณศิลป์ที่ขัดเกลาจิตใจและชีวิตผู้ประพันธ์นั้นเอง } อนุสารธรรมวรรณศิลป์ จึงประกอบด้วย ข้อชวนคิด และ ข้อชวนเขียน… Continue reading อนุสารธรรมวรรณศิลป์ ฉบับที่ ๘