Category: บทภาวนา อนัตตา

    เป้าหมายดั่งยอดเขาให้ไขว่คว้า แต่คุณค่าและสุขใจ มิได้เกิดแค่ยอดเขา ความสำเร็จมีได้ทุกก้าวของเรา ดอกไม้และดวงดาว ผลิบานทั้งในและนอกทางเดิน . อย่าถือเป้าหมายเป็นของเธอ อย่าถือเป้าหมายเป็นตัวตนของเธอ อย่าถือเป้าหมายต้องเป็นเช่นที่หมาย . เมื่อถือยอดเขาเป็นของเธอ เธอย่อมแบกเขาทั้งลูกไว้ ความสุขในการเดินทาง ยังเพราะทุกคนไปด้วยกัน โดยมียอดเขาอยู่บนนั้น ไม่ใช่บนหลังของเรา . เมื่อถือเป้าหมายเป็นตัวตน เธอย่อมสูญเสียสิ่งที่เธอเป็น ทุ่มเทหมดสิ้นสิ่งมีค่า เพื่อย้อนมองกลับมาอย่างว่างไร้ เมื่อถือเป้าหมายต้องเป็นเช่นที่อยาก ทุกก้าวย่อมยากและตึงเครียด เราเบิกบานได้เพราะชื่นชมยอดเขานั้น จากสิ่งที่ยอดเขาเป็น . เป้าหมายเพียงรับใช้ความต้องการแท้จริงในหัวใจ เราถึงสิ่งนั้นแล้ว ระหว่างก้าวอย่างใส่ใจ ไม่มีอะไรต้องพิสูจน์กับชีวิต แค่เธอมีชีวิตและเดินทาง . เนตังมะมะ เนโสหะมัสมิ นะ เมโส อัตตาติ นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นตัวเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน . . อนุรักษ์ ครูโอเล่ ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๑ คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๖… Continue reading เมื่อถือยอดเขาเป็นของเธอ เธอย่อมแบกเขาทั้งลูกไว้

    ปัญหาไม่ได้มีไว้แก้ไขเสมอไป บางเรื่องราวเพียงผ่านพบให้เรียนรู้ บางเลวร้ายเพื่อหล่อหลอมหัวใจกล้า ปัญหาบางคราวเกิดขึ้นเพื่อยอมรับ . ความทุกข์อาจเป็นศัตรูของบางใคร แต่เป็นครูของใจที่อ่อนน้อม อย่าถือปัญหาเป็นปัญหา เราไม่จำเป็นต้องสู้กับอุปสรรคเสมอไป . อย่าถือปัญหาเป็นของฉัน อย่าถือปัญหาเป็นตัวตนฉัน ชีวิตเป็นดั่งท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ปัญหาคือคลื่นโยนครืนเคลื่อนคล้อย เราเพียงผู้แหวนว่ายเพื่อผ่านพบ . คลื่นอุปสรรคมิได้หมายทำให้ทุกข์ เธอเพียงหลงลืมธรรมชาติของท้องทะเล ปัญหาเป็นปัญหา เมื่อเธอถือให้เป็นเช่นที่คิด ขณะเด็กน้อยมีความสุขริมหาด มิได้พยายามแก้ไขสิ่งใด . เนตังมะมะ เนโสหะมัสมิ นะ เมโส อัตตาติ นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นตัวเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน . . อนุรักษ์ ครูโอเล่ ๒๔ เมษายน ๒๕๖๑ คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๕ www.dhammaliterary.org  

    อย่าถือความดีเป็นตัวตนฉัน อย่าถือให้สิ่งดีๆ เหล่านั้นเป็นของฉัน อย่ากอดแสงสว่างไว้เป็นตัวตนให้ยึดมั่น . เมื่อแสงสว่างถูกโอบล้อม เมื่อนั้นแสงก็กลับกลายเป็นเงามืด . เมื่อถือความดีเป็นตัวฉัน ฉันย่อมทุกข์เพื่อรักษาความดีนั้น พะวงภาพลักษณ์ ปล่อยปละสิ่งลบในตนแผ่ขยาย มองแต่ดอกไม้ในหัวใจ มิเหลียวแลวัชพืชพัวพัน เมื่อถือให้สิ่งดีๆ เป็นของฉัน และเมื่อถือความดีเป็นตัวตน ความคาดหวังย่อมผูกมัด จ้องควบคุมหมายเป็นดังใจ มิยอมให้เปลี่ยนแปลงตามวาระ วิวาทกับผู้อื่นเพราะความดีที่แตกต่าง . มุ่งทำดีเพื่อใจสงบวาง แสงสว่างเป็นแสงสว่าง เมื่อไม่มีอัตตาใดขวางไว้ เราทำความดีเพื่อให้ความดีงอกงาม มิใช่บ่มเพาะตัวตนให้เติบใหญ่ การดูแลสิ่งลบในตน เป็นการทำความดีที่สำคัญ . เนตังมะมะ เนโสหะมัสมิ นะ เมโส อัตตาติ นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นตัวเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน . . อนุรักษ์ ครูโอเล่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๖๑ คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” www.dhammaliterary.org    

      ความมืดมิใช่ตัวตนของเธอ โลกหม่นเศร้ามิใช่นิยามของหัวใจ ด้านมืดคือส่วนที่แสงส่องฉายไปไม่ถึง ตัวเราในแง่ลบร้าย เพียงด้านที่แสงสว่างแห่งรัก ส่องสว่างไปไม่พอ ถูกเราและใครทอดทิ้งอยู่ตรงนั้น . โลกอันมืดมิดมิใช่ที่ซึ่งสีสันอันแท้จริงจะปรากฏ เราจะเจอกันและกันแท้จริง เมื่อเราอยู่ข้างกันตรงนี้ เมื่อกลางวันและราตรีมาบรรจบ ความเลวร้ายไม่ใช่ของเรา กิเลสตัณหาไม่ใช่ของใคร ความเศร้ามิใช่เนื้อกาย เพียงเงาที่แสงไปไม่ถึง สิ่งลบทั้งหลายเพียงมุมเงาของความทรงจำ ที่แอบซ่อนใจจากความเจ็บปวด . ด้านสว่างก็มิใช่ตัวตน เพียงขับเน้นสิ่งที่เป็นอยู่แล้ว ตัวตนที่เลวร้ายไม่เคยมีอยู่ แค่ความมืดอำพรางเธอที่เป็นจริง ความเศร้าและความสุข มิใช่ตัวเธอ แสงกับเงาแค่ตกกระทบ มิได้บ่มตัวตนหรือหัวใจ ตัวเธออันแท้จริงอยู่ตรงนั้น มิได้เห็นด้วยตา รู้ด้วยโอบกอดทุกสิ่ง . เนตังมะมะ เนโสหะมัสมิ นะ เมโส อัตตาติ นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นตัวเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน . . อนุรักษ์ ครูโอเล่ ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑ คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” www.dhammaliterary.org  

    ความรักไม่อาจเป็นของฉัน ฉันไม่อาจเป็นคนรักของเธอได้ รักนั้นมิอาจเป็นดั่งใจ เพราะรักยิ่งใหญ่กว่าตัวตน . เมื่อฉันถือว่าความรักเป็นของฉัน ดั่งดอกไม้ถูกเด็ดขึ้นมาจากต้นน้อย ฉันจะชื่นชมความงดงามได้นานเพียงใด ก่อนเหี่ยวเฉาเศร้าใจ เมื่อฉันถือว่าคนรักเป็นตัวฉัน หัวใจก็กลายเป็นกรงขัง เธอจะเห็นคุณค่าในตัวเองแท้จริงได้อย่างไร เมื่อฉันถือความรักต้องเป็นเช่นใจปรารถนา ฉันจะไม่รู้เลยว่า มีเธออยู่ในดอกไม้และดวงดาราอย่างไร . เมื่อเราเรียนรู้ที่จะรักอย่างไม่สมปรารถนา เราจึงจะรักกันได้นานแสนนาน ปล่อยดอกไม้ให้อยู่กับต้น ปล่อยรักให้เป็นความรัก แล้วเราจะเห็นความรักอยู่ตรงนั้นเสมอ ในเวลานี้ ณ ตอนนี้ ฉันเห็นเธอในแสงแดดนั้น และเราในต้นไม้ต้นน้อยๆ . . เนตังมะมะ เนโสหะมัสมิ นะ เมโส อัตตาติ นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นตัวเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน . . อนุรักษ์ ครูโอเล่ ๘ มกราคม ๒๕๖๑ คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” www.dhammaliterary.org      

      อย่าถือความผิดพลาดเป็นตัวตนฉัน อย่าถือความพลาดพลั้งเป็นของฉัน อย่าถือความล้มเหลวเป็นความล้มเหลว . แต่ก็อย่าปฏิเสธความรับผิดชอบที่ฉันจะแก้ไขและเรียนรู้ . เมื่อถือความผิดพลาดเป็นตัวตนฉัน เมื่อนั้นฉันจึงซึมเศร้าและแตกสลาย เมื่อถือความพลาดพลั้งเป็นของฉัน เมื่อนั้นฉันจะกอดกุมความทุกข์ไว้ และเฝ้าตอกย้ำตนเอง เมื่อถือความล้มเหลวเป็นความล้มเหลว เมื่อนั้นฉันจะเฝ้ากล่าวโทษ จ่อมจมในมุมมองเดิม และปฏิเสธที่จะใช้โอกาสนี้บ่มเพาะการเติบโตของหัวใจ . เพียงมองให้เห็นเป็นเหตุการณ์ กับเส้นสายแห่งเหตุและผล ไม่ใช่ความเป็นตัวตนที่เที่ยงแท้ ให้ยึดถือ มีแต่หน้าที่ คือธรรมะ ณ จุดที่เราอยู่ เราสามารถทำอะไร ในเวลานั้น ไม่ใช่อยากทำอะไร . . เนตังมะมะ เนโสหะมัสมิ นะ เมโส อัตตาติ นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นตัวเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน . . อนุรักษ์ ครูโอเล่ ๑๗ ธันวาคม ๒๕๖๐ คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ติดตามบทความ และ การอบรมหลักสูตร #เขียนเปลี่ยนชีวิต www.dhammaliterary.org… Continue reading อย่าถือความผิดพลาดเป็นตัวตนฉัน