เขียนภาวนา : เรียนการทำสมาธิเพื่อการปล่อยวาง

“ขอบคุณครูโอเล่มากๆ ค่ะที่จัดคอร์สนี้ขึ้นมา ทำให้เราได้ฝึกเจริญสติได้ดีมากๆ ปกติจะนั่งแต่สมาธิแต่ไม่ค่อยฝึกเจริญสติ ทำให้การใช้ชีวิตประจำวันจะหลง เพลิน ยึดอยู่ตลอดเวลา การเขียนภาวนานี้เป็นการฝึกเจริญสติได้ดีมากๆเลยค่ะ แถมยังช่วยปลดล็อคเรื่องบางเรื่องในชีวิตออกไปโดยไม่รู้ตัว และขอบคุณเพื่อนๆ กัลยาณมิตรทุกคนค่ะ การที่เราได้คุยกันมันก็เป็นการช่วยปลดล็อคอะไรบางอย่างในตัวเราได้เหมือนกันค่ะ”

“ขอบคุณคุณครูโอเล่ ที่ตั้งใจสอน อย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย และใช้ภาษาง่าย ๆ ในการอธิบายธรรมะ ช่วยให้ซึมซับ และย่อยไปใช้ในแต่ละวันได้จริง ชอบการออกแบบการสอน ในหลาย ๆ เรื่อง เช่น ดวงตาลิขิต ทำให้เห็นและเข้าใจ จิตคิดและปรุงแต่ง เป็นวงจรความอยากใด ๆ ที่ก่อเกิดทุกข์ แบบง่าย ๆ และประโยชน์ของการทำซ้ำในหัวข้อเดิม ๆ เป็นตัวชี้ให้เห็นประเด็นต่าง ๆ ที่ช่วยขัดเกลาให้เข้าใจและปรับปรุงการปฏิบัติของตัวเองได้อย่างดี”

“ได้ฝึกฝนการมีสติอยู่กับปัจจุบันขณะมากๆ ไม่ใช่แค่วันนี้ แต่คือตอนนี้ ลมหายใจนี้ ได้ฝึกสังเกตตัวเอง อารมณ์ ความคิด ความรู้สึก ได้เรียนรู้ว่าเราต้องกลับมาที่ตัวเอง เลิกเพ่งโทษผู้อื่น ชีวิตสังเกตได้ว่าสงบขึ้นมาก”

“ได้รู้ถึงเหตุแห่งทุกข์แบบภาคปฏิบัติ ไม่ใช่ท่องตามๆ กันมา เหมือนที่เขาว่า ทำเองเห็นเอง ได้เข้าใจจริงๆ กับคำว่า เพราะเรายึดเราจึงทุกข์ มันไม่มีอะไรที่เป็นตัวเรา ของเรา มันเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปจริงๆ ทำให้มีสติมากขึ้น จะเอาการบ้านที่ครูเคยให้มาฝึกทบทวนบ่อยๆ ค่ะ จะได้มีสติได้ดียิ่งๆ ขึ้นไป”

“การเขียนภาวนาสอนให้ฉันได้ฝึกฝืน ทำอะไรช้าลง ยืดหยุ่น ผ่อนคลาย ทำให้ฉันได้กลับมาสังเกตรับรู้ลมหายใจของตัวเองมากขึ้น สอนให้ฉันได้หยุด รอ ไวขึ้นบ้างกับการรับรู้ความคิดและความคาดหวังของตัวเอง ได้เรียนรู้ว่าความคิดที่เกิดจากการปล่อยให้คิดกับความคิดที่มาในตอนที่มีการเขียนภาวนาไม่ค่อยเหมือนกัน เช่น วิธีแก้ปัญหา ตอนที่ ปล่อยให้คิด กับ ความคิดตอนที่เขียนภาวนาเป็นทางออกที่ต่างกัน และรู้สึกว่าความคิดตอนเขียนภาวนามีความละเอียดกว่าเหมือนได้ผ่านการใคร่ครวญมาก่อน ได้สัมผัสกับช่วงเวลาที่คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิดบ้างก็ได้ และได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น”

“สอนให้เรารู้จัก ละความโลภ ละความเร่งรีบ ที่บีบคั้นตัวเอง ให้กลับมารู้จัก “ทางสายกลาง” ที่เป็นแนวทางที่น่าจะเอามาปรับใช้ในชิวิตประจำวันได้ สำคัญคือ การหาจุด “พอดี” และ “ดีพอ” สำหรับตัวเอง

สอนใหัเรารู้จัก “ทางสายกลาง” ในอีกมิติที่ทำให้เรารู้ตัวว่า การพยายามที่มากเกินไปคือ กิเลส “ความกลัว” ที่เข้ามาในรูปแบบที่แตกต่างจากตัวที่เราเคย “รู้จัก” พอเราได้รู้จักและทำความเข้าใจแล้ว เราก็สามารถผ่อนตัวเองลง จัดสมดุลชีวิตได้ดีขึ้น”

“ก่อนอบรมรู้สึกสงสัยว่าการเขียนภาวนาคืออะไร..การเขียนจะทำให้เกิดการภาวนาได้หรือ แต่หลังจากอบรมแล้วทำให้ทราบว่าแม้แต่กิจกรรมการเขียนก็สามารถทำให้ใจของเราสงบได้ เข้าอบรมแล้วได้ฝึกการทำงานทีละอย่าง ฝึกการตามลมหายใจขณะนั่ง ฝึกเขียนช้าลงตามการหายใจออก และฝึกใจให้อยู่กับปัจจุบันไม่กังวลกับสิ่งที่ยังไม่เกิดและเศร้าใจกับอดีตที่ผ่านไปแล้ว จิตใจและอารมณ์มีความผ่องใสมากขึ้น ความเศร้าที่เกิดจากความกังวลสิ่งที่ยังไม่เกิดลดน้อยลง ทำให้ชีวิตน่าอยู่มากขึ้น”