“การเขียนบันทึกครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนอยู่บ้างที่เริ่มคุ้นเคยแล้ว และไม่เกร็งอย่างที่ผ่านมา พร้อมทั้งยังได้พลังเสริมจากบันทึกอยู่ไม่น้อย เห็นตัวเองมากกว่าความไร้สาระ ทดท้อที่รู้สึกอยู่บ่อยๆ สัมผัสได้ถึงพลังงานด้านดีที่เป็นธรรมชาติของตัวเอง มันซ่อนอยู่หรือเราไม่เห็นมันกันแน่? เป็นคำถามที่ต้องย้อนถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาเสมอๆ เป็นการเตือนตนให้อยู่กับตัวเอง ให้อยู่กับปัจจุบัน
ค้นพบว่า…บันทึกเป็นเพื่อนที่ดีและอ่อนโยนต่อเราเสมอ แม้ว่าบางเรื่องที่เราเขียนถึงจะสะท้อนความเจ็บปวด แต่บันทึกทำให้เรากล้าหาญเพราะต้องสื่อสารเรื่องราวนั้นๆ ออกมา บันทึกทำให้เราเข้าใจว่าเรื่องราวที่ผ่านนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร เพราะอะไร ได้กลับไปทบทวนลำดับเหตุการณ์นั้นอย่างไม่ตัดสิน และบันทึกทำให้เราอ่อนโยนต่อตัวเอง ต่อคนอื่น และต่อโลก บันทึกทำให้เราค่อยๆ คิด ค่อยๆ พิจารณาทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต รับรู้หลายๆ สิ่งอย่างแท้จริง ไม่ปล่อยผ่านเลยไปได้มากขึ้น เราละเอียดอ่อนมากขึ้น หยุด มอง คิด และยิ้มได้กว้างกว่าเดิม”