สรุป โครงการ พัฒนาสุขภาวะทางปัญญาผ่านการเขียนบำบัด กลุ่มผู้ต้องขังแดนชายในเรือนจำกลางสมุทรปราการ ประจำปี 2567

“ผมชื่อโจ้ ผมเป็นคนจ.กาญจนบุรี ผมได้แฟนคนสมุทรปราการ (คลองด่าน) เรา 2 คนได้มาอยู่ด้วยกันที่คลองด่าน เรา 2 คนรักกัน อยู่ด้วยกกัน ผมทำงานอยู่ร้านอาหารซีฟู้ด ผมมีภาระหลายอย่าง เช่น ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ บางครั้งบางทีเงินที่ได้จากการทำงานไม่พอ ผมเลยมาขายยาบ้าให้อยู่รอด แต่ก็ได้แค่ ชั่วครั้งคราว แล้ววันที่ผมหมดอิสรภาพก็มาถึง ผมโดนจับ เมียผมมาเยี่ยม แค่ครั้งเดียว ผมไม่คิดเลยว่า สิ่งที่ผมพยามทำให้ความรักอยู่กันนานๆ มันไม่มีประโยชน์อะไรกับผมเลย ผมอยากฝากพวกเพื่อนๆว่า อย่าหลงผิด อย่าเห็นกงจักรเป็นดอกบัวครับ จากเด็กบ้านนา”

“ผมอยากฝากเอาไว้ว่า คนเราทุกคนเกิดมามีรักโลภโกรธหลงเหมือนกัน แต่ต้องคำนึงเอาไว้ว่าเราไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้แก่ใครเขา เราควรยึดมั่นในสิ่งที่เราทำลงไป และควรทำสิ่งดีๆให้กับโลกใบนี้ด้วย ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอยู่”

“ผมอยากเห็นโลกใบนี้มีแต่ความสนุก มีเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าทันสมัยไปควบคู่กับธรรมชาติที่สดชื่น อยากให้ทุกคนบนโลกมีแต่ความสงบสุข ทุกคนสามารถเลือกใช้ชีวิตที่ตัวเองต้องการไม่มีการแบ่งชนชั้น ทุกคนต้องเท่าเทียมกัน สามารถอยู่ร่วมกันได้ ทุกชาติ ทุกศาสนา แบ่งปันวัฒนธรรม แบ่งปันความสุข ถ้าโลกใบนี้มีแต่ความสุข โลกของเราก็จะน่าอยู่มากขึ้น #เราจะสร้างความสุขให้แก่โลกใบนี้ไปด้วยกัน”

“ก็อยากบอกผู้หญิงคนนึงให้เค้ารู้ว่าที่ผ่านมาที่ได้พูดคุย ได้อยู่ด้วยกันมาสุขบ้างทุกข์บ้าง เราก็ผ่านพ้นมาด้วยกัน ถึงเค้าคนนั้นจะไม่ได้อยู่ก็ตามแต่ภาพความทรงจำที่ดีมันก็ยังติดตาตรึงใจอยู่ทุกวัน ภาพความทรงจำเหล่านั้นมันก็เป็นแรงผลักดันให้เราผ่านพ้นเรื่องราวร้ายๆมาได้ด้วยดีก็อยากจะขอโทษเค้าเหมือนกันที่ทำตัวไม่ดี แต่ความรู้สึกดีก็ยังมีให้เสมอ ถึงเราจะห่างไกลก็ตาม “อยากเตือนใจ” อยากจะบอกว่าให้รักษาความรักและดูแลให้ดีอยู่กันด้วยความเห็นอกเห็นใจกัน”

“อยากฝากทุกคนไว้เกี่ยวกับเข้ามาอยู่ในนี้ เรือนจำ มันไม่ดีเหมือนตอนเราอยู่ข้างนอก ในนี้ไม่มีอิสระเป็นของตน ลำบากจะกิน จะนอน จะเยี่ยว จะเดิน จะนั่ง ยังทำไม่ได้ เดินกระแทกตีนก็มีเรื่อง พูดจาไม่เหมือนอยู่ข้างนอก พูดอะไรก็ได้ อยู่ในนี้จะต้องระวังคำพูด ไม่มีใครรักเราเท่ากับตัวเรารักตัวเอง ชีวิตผมเริ่มติดคุกมาตั้งแต่อายุ 35 จนตอนนี้ 50 ก็ยังติดคุกอยู่ ถ้าใครได้อ่านบันทึกฉบับนี้ ขอให้รู้ไว้ว่า ถ้าข้างในสบาย ผมคงไม่อยากรีบออกไปแน่นอน รอบนี้จะเป็นรอบสุดท้ายของชีวิตผมแน่ อยากอยู่กับลูกกับเมียกับแม่ ก่อนจะทำอะไรผมขอให้ทุกคนคิดให้ดีก่อนจะทำนะครับ”

“โลกแต่ละใบในความคิดของแต่ละคนนั้น มีหลายแบบหลายเรื่องราว ดีบ้าง เลวบ้าง สมบูรณ์บ้าง ขาดเกินบ้าง ปะปนกันไป โลกในความคิดของแต่ละคนนั้นย่อมอยากให้โลกของตัวเองดีที่สุด สมบูรณ์แบบที่สุด แม้ในความเป็นจริง ความสมบูณ์แบบหรือดีที่สุดนั้น มันไม่มีอยู่จริง มีสมหวัง และวันที่ต้องมีความผิดหวังเหมือนกัน

“ถ้าเปรียบเทียบหรือยกตัวอย่าง คงไม่ต้องคิดถึงใคร มองย้อนดูตัวเราเองก็เป็นพอ คนๆ 1 เกิดมา ผ่านฝน ผ่านร้อน ผ่านหนาวมาได้ 40 ปี กว่าจะมาถึงวันนี้ช่างมีเรื่องหรือเหตุการณ์อะไรป่านเข้ามาในชีวิตมากมาย มีทุกข์ มีสุข สมหวัง ผิดหวังมาบ้าง แต่เราก็ผ่านมันมาได้ ขอแค่เรายอมรับให้ได้เป็นพอ
#อีกฝั่งของท้องฟ้า ยัง…มีคนเฝ้าคอย วาซั่น#”

“มีครั้งหนึ่งตัวผมได้อยู่บ้าน มีรุ่นพี่โทรมาชวนไปทำบุญ ผมถามว่าไปทำที่ไหนและเมื่อไร เขาบอกว่าไปพรุ่งนี้ ผมถามวัดไหนเขาบอกว่าวัดพระบาทน้ำพุ ผมก็คิดนะเอ่อไปดีไม่ไปดีว่ะ เพราะตัวผมไม่เคยไปทำบุญต่างจังหวัดเลย สรุปผมตอบตกลง แล้วผมบอกทำยังไงบ้าง เขาบอกว่าพี่เอาข้าวสาวไป 5 กระสอบ แล้วเขาถามผมเองจะเอาอะไรล่ะ แล้วผมก็ถามว่า ทำครั้งนี้ให้พระหรืออะไร พี่เขาบอกว่าจะให้เด็กที่ป่วยเป็นโรคเอดส์ แม่ก็ไม่เคยทำนะ ผมก็เลยซื้อนมไป 6 ลัง พอไปถึงก็เห็นเด็กนอนป่วย เห็นสงสารเด็กมาก อีกใจผมก็ดีใจนะที่ผมช่วยแบ่งปันสิ่งของให้กับคนที่ด้อยกว่า รู้สึกดีใจมากและการที่ทำแบบนี้ผมได้ช่วยเหลือเด็กๆเหล่านั้น จากวันมาพี่ชวนผมทำบุญที่ไหน ผมไปหมด เพราะรู้แล้วว่าการที่เราแบ่งปันให้กับคนที่แย่กว่าเรามันเป็นสิ่งที่ดีมากครับ ที่ผมเล่าคือการจะบอกว่าถ้าเรามีหรือไม่เดือดร้อนอะไร ควรแบ่งปันช่วยเหลือคนที่ด้อยกว่า แค่นี้ละครับที่ฝากไว้ให้โลกใบนี้”

“ผมอยากฝากญาติพี่น้อง ของผมให้ดูแล ลูกของผมและให้ดูแลพ่อ แม่ ของ และญาติพี่น้องของผมก่อนผมจะตาย ผมอยากเจอหน้าลูกของผมเป็นครั้งสุดท้าย และญาติพี่น้องของผม และผมอยากเจอหน้าแม่ของผมสักครั้ง ก่อนจะลาจากโลกใบนี้ไป”

“สิ่งที่ผมอยากฝากไว้ก็คือบทเรียนของชีวิตการที่เราทำสิ่งที่ผิดพลาดไปแล้วได้เข้ามาอยู่ในเรือนจำทำให้ผมกลับไปคิดทบทวนสิ่งที่ทำผิดพลาดมาเพื่อที่จะกลับไปแก้ไขในสิ่งที่ผมทำผิดจะได้แก้ไขชีวิตของตัวเอง ทำให้ชีวิตของตัวเองดีขึ้นก็ทำให้ผมได้รับบทเรียนในการที่ผมทำผิดพลาดในครั้งนี้ครับ”

“ผมย้อนกลับไปได้ผมจะไม่ประมาทและทำตัวใหม่จะไม่ให้สิ่งที่ผมทำกลับมาทำให้ผมไม่มีความสุข ถ้าเลือกได้ผมขออยู่ข้างนอกและทำงานสุจริตไม่ทำสิ่งที่ผิดกฎหมาย ตั้งใจทำงานและสร้างครอบครัวใหม่เป็นคนดีต่อสังคมและรักตัวเองให้มากที่สุด ขอบคุณครับ”

“ “เรื่องเล่าชาวเรือนจำ” การได้เข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้ เรือนจำกลางสมุทรปราการ ตั้งแต่วันแรกที่ก้าวเข้ามา ผมมีความกังวลและมีความกลัว มันกลัวไปหมดทุกอย่าง สมองมันคิดไปต่างๆนาๆ คิดถึงภาพผู้คุมหน้าตาดุๆโหดๆ คิดถึงผู้ต้องขังขาใหญ่ ที่รอยสักเต็มตัว คิดว่าเราจะกิน จะนอนยังไง จะโดนกลั่นแกล้งรึป่าว หรือแม่ว่าจะโดนอัดถั่วดำรึป่าว มันกลัวและระแวงไปหมด 3 เดือนกว่าๆที่ผมจะทำใจยอมรับความจริงได้กับสิ่งที่ต้องเจอ และพยายามปรับตัวให้เข้ากับสถานที่แห่งนี้ได้ เจอทั้ง เรื่องดี เรื่องร้าน คนดี คนไม่ดี คนเอาเปรียบ คนเห็นแก่ตัว ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นสั่งสอนให้เรา เข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ และการเอาตัวรอดมาได้จนถึงวันนี้”

“อยากขอโทษพ่อแม่ ผมอยากจะบอกพ่อกับแม่ของผมว่าสิ่งที่พ่อแม่นั้นทำคือสิ่งที่ดีทุกอย่าง ไม่อยากให้พ่อแม่คิดว่าเลี้ยงเรามาไม่ดี จริงๆแล้วทุกสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับผมคือสิ่งที่ผมเลือกเองทั้งนั้น สิ่งที่ไม่ดีพ่อกับแม่ไม่เคยให้ผมทำเลย ผมเคยคิดนะว่าออกไปผมจะทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้เงินมาเยอะๆ เพื่อดูแลพ่อและแม่ อยากมีรถมีบ้านและก็มีความสุขเหมือนครอบครัวอื่นๆ แต่วิธีหาเงินของผมมันผิดจึงทำให้ครอบครัวของผมไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ตอนนี้พ่อกับแม่ต้องลำบากกว่าเดิมอีก ต้องมาคอยส่งเสียผมอีก จิตใจพ่อแม่ก็แย่ลง ร่างกายก็แย่ลง ผมอยากขอโทษเค้าจริงๆ ครับ”

“เรื่องที่อยากฝากไว้ก่อนผมจะไม่มีวันที่ได้พูดกับใครอีก ! คือฝากบอกกับพ่อและแม่พี่น้องของผมว่าผมเสียใจที่ไม่มีโอกาสจะใด้ตอบแทนท่านเพาะตอนนี้ผมต้องมาใช้เวรกรรมที่ผมทำเอาไว้อยู่ข้างในนี้ เวลาทุกนาทีชั่งมีความหมายมากสำหรับผมตอนนี้ รู้สึกเสียดายที่ตัวเองคิดผิดมาตลอดและยังทำให้ครอบครัวต้องพังเพราะความมักง่ายของตัวเอง ผมก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับไปใช้ชีวิตใหม่เหมือนคนอื่นได้อีกเมื่อไร สุขภาพร่างกายก็ไม่ค่อยดี แต่ก็ตั้งใจจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อทุกคนที่เรารัก อยากกอดลูกอีกสักครั้งและพูดกับเค้าว่าพ่อรักเค้าทั้ง 2 คนมาก จากใจของพ่อคนนึง #ไม่จากกันวันนี้ วันหน้าก็จากกันอยู่ดี”

“จากประสบการณ์ของผมเองครับ ผมอยากฝากเรื่องของผมเองคับ เรื่องมีอยู่ว่าก่อนที่ผมจะเริ่มมาติดคุกครั้งแรก ผมก็เสียใจมากคับที่ทำให้พ่อและแม่ของผมผิดหวัง ผมเสียใจมากคับ ผมทำให้แม่ของผมต้องเสียน้ำตาหลายรอบมากเลยคับ ผมอยากบอกทุกคนว่า ถ้าเลือกได้อย่างไปยุ่งกับมันเลยคับยาเสพติด เพราะมันจะทำให้สูญเสียทุกอย่าง อย่างเช่นตัวผมเองคับ ที่มันเกิดขึ้นจริงกับผมรอบนี้ ผมต้องสูญเสียตาของผมเองครับ และก็ญาติๆ ของผมต้องเสียคนรักไปโดยที่เราทำไรไม่ได้เลยครับ และต้องทำให้แม่ของผมเสียทั้งน้ำตาเสียเงินส่งผมตลอด 5 ปีคับ ผมสงสารแม่คับ อยากออกไปช่วยแม่ อยากไปดูแม่คับ อยากให้ท่านมีความสุขกัน อยากฝากไว้ ต้องรีบทำตอนที่ท่านยังอยู่ อย่ารอช้าก่อนจะเสียใจกัน”

“ชีวิตเราเกิดมาแสนสั้นนัก จงรู้จักทำความดีเร่งขวนขวาย อีกไม่ช้าไม่นานเราก็ตาย สูญสลายเป็นธุลีและผงดิน จงกลัวบาป ละอายต่อบาปก่อน และหลังจากนั้นเราจะเริ่มทำความดี ความดีจะติดตามเราไปทุกภพชาติ ความดีจะขัดเกลาจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์ เช่นกันกับการใช้ชีวิตให้มีความสุข เราจำเป็นต้องมีศีล มีคุณธรรม คนที่มีศีลธรรมย่อมเป็นผู้ปกติสุข ซึ่งต่างจากผู้ไม่มีศีลธรรม ย่อมมีแต่ความกระวนกระวายใจ มีแต่ความทุกข์ ความเบียดเบียน เช่นนั้นแล้วความสุขที่แท้จริงเกิดอยู่ที่ใจ ใจเราเป็นที่ตั้ง หากใจเป็นปรกติสุข ย่อมนำมาซึ่งความสุขทั้งตัวเองและผู้อื่น สุดท้ายนี้ขอมอบข้อความนี้ไว้เพื่อใครที่ได้อ่าน และทำความเข้าใจในบทความที่มีประโยชน์นี้ เพื่อประโยชน์ของพวกเราสาธุชนทั้งหลายผู้ซึ่งเจริญด้วยธรรม …
พรพจน์”